Γράφει ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης*
Ήρθε και αυτή η ώρα όπου αριστερά «είδωλα» σαν τον Αντώνη Κανάκη σταδιακά αποδομούνται. Αυτό δεν το γράφω με κάποια χαιρεκακία. Όμως, όταν επί πολλά συναπτά έτη παριστάνεις το τιμητή των πάντων, τον κήνσορα της ηθικής, όταν κουνάς το δάκτυλό σου και το στρέφεις κατά πάντων θα έρθει και η ώρα που θα υποστείς μοιραία την πικρή πραγματικότητα: τα άλλα τρία δείχνουν τον εαυτό σου. Και μπορεί να μην ήταν και οι τρεις συνεργάτες του που τον παρέσυραν προς τον πάτο αλλά από ό,τι φαίνεται ο ένας αρκεί.
Ο Στάθης Παναγιωτόπουλος φέρεται να ανέβαζε πορνογραφικό υλικό χωρίς την συγκατάθεση της πρώην συντρόφου του. Για να αναδείξει τις σεξουαλικές του επιδόσεις; Για να βγάλει λεφτά; Ποιος ξέρει; Σε κάθε περίπτωση η υπόθεση έχει, καιρό τώρα αν ευσταθούν οι πληροφορίες, πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης. Όμως προσέξτε τι έλεγε ο Κανάκης για την Μενδώνη όταν είχαν πέσει πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας για την υπόθεση Λιγνάδη:«εδώ εμείς έναν συνεργάτη παίρνουμε και τσεκάρουμε να δούμε τι καπνό φουμάρει αυτός ο άνθρωπος, πριν τον βάλουμε μέσα στο μαγαζί μας». Ε, δεν γελάνε και τα τσιμέντα;
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς χαιρέκακος. Όμως αυτό που αποδεικνύεται για άλλη μία φορά είναι ότι όταν οι ελίτ, διότι ελίτ είναι ο Αντώνης Κανάκης, στρέφονται εναντίον των ελίτ, ε, κάποια στιγμή θα γευτούν και το φαρμάκι τους. Έτσι είναι η υποκρισία. Όπως ο Κανάκης δυσκολευόταν να πιστέψει ότι κανείς από το περιβάλλον της Μενδώνη δεν την προειδοποίησε για τις φήμες που πιθανώς περιστοίχιζαν τον Λιγνάδη έτσι τώρα δυσκολεύεται και ο κόσμος να πιστέψει ότι και ο ίδιος δεν γνώριζε τις φήμες που περιστοιχίζουν τον συνεργάτη του.
Σε αυτό το πνεύμα, με μία ανάρτησή του ο Άδωνις Γεωργιάδης τραβώντας το αυτί του Κανάκη του λέει εμμέσως ότι είσαι καλός κωμικός αλλά άλλη φορά να προσέχεις: «Ως προς τον κ. Κανάκη το μήνυμα είναι σαφές: καλό είναι στην ζωή να είμαστε πιο μετρημένοι στην κριτική μας προς τους άλλους διότι στον καθένα μας μπορεί να συμβεί κάτι κακό παρά την θέληση του και να τον εκθέσει ακόμη και ένας δικός του άνθρωπος. Άρα ηρεμία και σύνεση στην κριτική μας….από την κα Μενδώνη προφανώς οφείλει να ζητήσει ένα γενναίο δημόσιο συγγνώμη! Αν αυτός δεν μπορούσε να ξέρει κάτι τέτοιο για το δεξί του χέρι χρόνια πώς θα μπορούσε να ξέρει η κα Μενδώνη για τον Λιγνάδη που τον είχε δει δύο φορές στη ζωή της;»
Το μήνυμα του Γεωργιάδη προς τον Κανάκη είναι σαφές. Εδώ όλοι είμαστε μία τάξη, μία ελίτ. Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Ή θα συνταχθείς όπισθεν της ασπίδος που μας προστατεύει όλους, ήτοι το «δεν ήξερα», είτε θα εκπέσεις. Απλά, ωραία και κατανοητά.
Ο Κανάκης βέβαια δεν άκουσε τον Γεωργιάδη και επανήλθε. Όχι μόνον δεν ζήτησε συγγνώμη αλλά αντεπιτέθηκε. Ζήτησε επιτακτικά να δημιουργηθεί πλαίσιο για τις πορνογραφικές ιστοσελίδες πάλι κουνώντας το δάκτυλο. Μάλιστα, για να διασωθεί έκανε αγωγή εναντίον του πρώην συνεργάτη του ενώ προσεφέρθη να βοηθήσει την άτυχη κοπέλα.
Υπάρχουν περιπτώσεις και περιπτώσεις ναρκισσισμού. Η περίπτωση του Κανάκη είναι μία όπου το Eγώ βρίσκεται σε τέτοια δυσθεώρητα ύψη και έτσι η οιαδήποτε άλλη άποψη είναι «ταπεινή» μπροστά στο μέγεθος της αυτού μεγαλειότητος. Και το χειρότερο έγκλημα πάντως και εάν έχει τελέσει ένας πρώην φίλος σου δεν τον χτυπάς την ώρα που είναι πεσμένος για να διασωθείς εσύ. Ζητάς συγγνώμη εκ μέρους του και προσφέρεσαι απλά να βοηθήσεις το θύμα. Στο πλαίσιο του damage control theory ας πει κάποιος στους επικοινωνιολόγους ότι κάπως το παράκαναν.
Ό,τι και να κάνουν πάντως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι τα είχαν συνοψίσει : ύβρις→άτη→νέμεσις→τίσις. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία για έναν νάρκισσο να μην προβάλλεται εν είδει αγιογραφίας.
*Υπ. Δρ. Γεωπολιτικής – Πρόεδρος Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών
