Γράφει ο Χρήστος Μυτιλινιός.
Δεν είναι δύσκολο να κάνεις κριτική σε κάποια κυβέρνηση. Δεδομένου ότι ποτέ καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε να ευχαριστήσει το 100% των κατοίκων του τόπου τον οποίο κυβερνά.
Λίγο από κάθε «γκρίνια» να πάρεις, λίγο από κάθε υπαρκτή ή μη αδικία, συνθέτεις ολόκληρο μανιφέστο αντιπολίτευσης.
Όμως, μετά την περασμένη δεκαετία, οι Έλληνες οφείλουν πλέον στους εαυτούς και τα παιδιά τους να σκέφτονται διπλά όταν κριτικάρουν εκείνον που τους κυβερνά.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Πρώτα από όλα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει ακόμα συμπληρώσει ούτε 10 μήνες στην εξουσία κι έχει κληθεί να αντιμετωπίσει 2 ακραίες περιστάσεις, υπό πολύ δύσκολες συνθήκες. Μην ξεχνάμε άλλωστε τι προηγήθηκε στη χώρα. Ερντογάν και κορωνοϊό.
Κλήθηκε να αντιμετωπίσει έναν ακραίο ισλαμιστή σουλτάνο δικτάτορα, ο οποίος «ξεχύθηκε» και ρίχνοντας τις μάσκες, έδειξε το αληθινό του πρόσωπο, βάζοντας ως ασπίδα χιλιάδες ανθρώπους στα σύνορα προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του. Και μάλιστα ανάμεσά τους, «κούμπωσε» και πρωτοπαλίκαρά του για να περάσουν στη χώρα μας. Και τότε ο Μητσοτάκης έκανε το πρωτάκουστο. Έκλεισε τα σύνορα. Και τα έκλεισε με τη στήριξη και τις ευλογίες της σοσιαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, κι όχι όπως Σαλβίνι και Όρμπαν, που ενώ εν μέρει είχαν δίκαιο σε αυτά που έλεγαν, το έχαναν με τον τρόπο επιβολής τους.
2 εβδομάδες περίπου αργότερα, και με τα σύνορα να είναι σε εμπόλεμη κατάσταση, ο Πρωθυπουργός εκλήθη να αντιμετωπίσει έναν ακόμα πιο ισχυρό εχθρό, μια πανδημία, τον κορωνοϊό COVID19. Σε χρόνο μηδέν πήρε όλα τα απαραίτητα μέτρα χωρίς να υποτιμήσει καθόλου την κατάσταση και σε σύντομο χρονικό διάστημα, προχώρησε ένα βήμα παρακάτω με την απαγόρευση κυκλοφορίας.
Ξαφνικά η Ελλάδα, λίγο καιρό αργότερα, μετατρέπεται από μαύρο πρόβατο της Ένωσης, χώρα υπόδειγμα και ο Μητσοτάκης, από ένας απλός οργανωμένος, επ’ ελπίδι μεταρρυθμιστής πρωθυπουργός, σε ηγέτη καταλυτικής σημασίας για την πατρίδα.
Με ψυχραιμία, οργάνωση, ταπεινότητα, μεθοδικότητα αλλά και με καίριες τοποθετήσεις ατόμων σε θέσεις κλειδιά για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού (Τσιόδρας – Χαρδαλιάς), κατάφερε να περιορίσει στο ελάχιστο την πανδημία στη χώρα μας και σήμερα, την ώρα που Ιταλία, Ισπανία, Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία, μετρούν τις πληγές τους, η Ελλάδα να βρίσκεται στη θέση του leader απέναντι στην πανδημία, έχοντας αντιμετωπίσει την κατάσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και σίγουρα με πολύ πιο οργανωμένο και σοβαρό τρόπο από ότι οι υπόλοιπες προαναφερθείσες και όχι μόνο χώρες.
Αυτές οι κινήσεις τον καθιστούν καλό Πρωθυπουργό;
Καλός πρωθυπουργός μπορεί να λογίζεται κάποιος ο οποίος έχει παραλάβει το αξίωμα από έναν σοβαρό προκάτοχο και έχει κρατήσει ψηλά το επίπεδο διακυβέρνησης, ή και το έχει ανεβάσει ακόμη υψηλότερα.
Ένας πρωθυπουργός όμως που παραλαμβάνει την κατάσταση μετά από μια διακυβέρνηση τύπου Τσίπρα και ανταπεξέρχεται με τρόπο που φέρνει τη χώρα του στην κορυφή της σωστής διαχείρισης των ακραίων περιπτώσεων που προαναφέρθηκαν, δεν καθίσταται απλά ως ένας καλός πρωθυπουργός.
Αλλά ως ένας ηγέτης παγκόσμιας κλάσης, που σίγουρα θα μείνει στην ιστορία της χώρας και η περίοδος διακυβέρνησής τους θα αποτυπωθεί σε χρυσές σελίδες για την πατρίδα.
Η μόνη ευχή, είναι να παραμείνει στο ίδιο επίπεδο. Αν αυτό επιτευχθεί, τότε το 2023, θα μιλάμε για μια χώρα, που δεν θα συγκρίνεται σε τίποτα, με εκείνη του 2019.
