Το έχω βάλει στοίχημα με τον εξαιρετικό συνάδελφο Σταμάτη Ζαχαρό εδώ και μήνες, όμως όσο πλησιάζουμε προς την κάλπη η εικόνα ξεκαθαρίζει περαιτέρω. Αντί, λοιπόν, να πέφτουμε (κλασικά) από τα σύννεφα την Κυριακή το βράδυ, ας αναλογιστούμε από τώρα τα εξής:
α) Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να κρατήσει τη ΧΑ ζωντανή – διότι πολιτικά αυτό την εξυπηρετεί. Συνεπώς, ακόμα κι αν είναι μέλος εγκληματικής οργάνωσης, ο υποψήφιος της ΧΑ περπατά με το κεφάλι ψηλά, διότι δεν τον έχει καταδικάσει κανείς. Η δίκη χρονίζει με γελοίες δικαιολογίες και για αυτό έχει φροντίσει ο Τσίπρας. Κοντολογίς, ενώ ο κος Κασιδιάρης θα μπορούσε να είναι απονομιμοποιημένος, ζει και βασιλεύει.
β) Όποιος όντως περπατά την Αθήνα ξέρει ότι το πρόβλημα της πρωτεύουσας είναι σαφώς ιδεολογικό. Είναι οι εξωγενείς, επιβεβλημένοι πληθυσμοί παρανόμων μεταναστών και η ακροαριστερή κουλτούρα της ατιμώρητης καταστροφής, που έχουν καταντήσει ολόκληρα τετραγωνικά χιλιόμετρα εμπόλεμες ζώνες ασχήμιας, βίας και ανασφάλειας. Και οι Αθηναίοι ξέρουν τί συμβαίνει. Γνωρίζουν ότι είναι τα πειραματόζωα σε μια ατζέντα κοινωνικής μηχανικής της νέας αριστεράς. Και ψάχνουν έναν καθαρό δεξιό αντίλογο (που ο Κώστας Μπακογιάννης δεν προσφέρει) – ας είναι και ο πιο ακραίος, την επικινδυνότητα του οποίου δεν αντιλαμβάνονται όλοι.
γ) Γενικώς, αλλά και ειδικότερα στην περίπτωση του κέντρου της Αθήνας, οι ελίτ έχουν όντως χάσει τη μπάλα και το παιχνίδι. Αν νομίζουν ορισμένοι υποψήφιοι, ότι με σημαία την "αλληλεγγύη", τα "ανθρώπινα διακιώματα" και τον "προοδευτισμό" θα πάνε μακριά, κάνουν μέγα λάθος – που θα φανεί στην κάλπη. Ο καταληστευμένος και τραμπουκισμένος Αθηναίος δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για την ατζέντα των αντιφά, των ΜΚΟ, των ΛΟΑΤΚΙ και των επαγγελματιών αριστερόστροφων. Επίσης, δεν επηρρεάζεται πια από τις συστημικές δημοσκοπήσεις, που συχνά θυμίζουν ευχολόγια και όχι επιστημονικές έρευνες.
δ) Οι εθνικές ταπεινώσεις που έχει επιφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, με αποκορύφωμα την πώληση της μακεδονικής ταυτότητας για προσωπικά ανταλλάγματα των κυβερνητών, λειτουργούν επιβαρυντικά στην ψυχολογία ενός ήδη ταλαιπωρήμενου εκλογικού σώματος. Ζεις στη βρωμιά, τη φτώχια και την αναρχία, σου ξεπουλά και τα ιερά της πατρίδας σου, ε, θέλει σοβαρή θωράκιση για να μην καταφύγεις στο άκρο που εμπορεύεται εθνική υπερηφάνεια δια της μισαλλοδοξίας. Άλλωστε, η παιδεία μας φθίνει ολοένα. Αυτό το τελευταίο, πουθενά δεν φαίνεται πιο έντονα απ’ότι στις ηλικίες 16-30, όπου η ΧΑ στην Αθήνα καταγράφεται ως δεύτερη δύναμη.
ε) Οι επιλογές των κομμάτων λες και έγιναν σε συνεννόηση, ώστε να φέρουν τον Κασιδιάρη στον δεύτερο γύρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβασε έναν αφελή ανύπαρκτο, που φλερτάρει με μονοψήφια ποσοστά, αβαντάροντας ξανά στην πράξη τους νεοναζί. Το δε ΚΙΝΑΛ επιστράτευσε ένα πριγκηπόπουλο, έναν συμπαθή αστό, που όμως έχει τόσα κοινά στοιχεία με τον Μπακογιάννη, που δεν μπορεί να ελπίζει σε καταλυτικές διαρροές του κέντρου προς την υποψηφιότητά του.
στ) Τα μαθηματικά: Με τον Μπακογιάννη να πλησιάζει το 40 τοις εκατό, το κέντρο δεν μπορεί να τροφοδοτήσει επαρκώς ακόμα δύο υποψηφιότητες, των Ηλιόπουλου και Γερουλάνου, όπου ήρθε να κολλήσει και αυτή του Βουλγαράκη (γιατί άραγε;). Πόσο πάνω απ’το ποσοστό του ΚΙΝΑΛ να φέρει ο υποψήφιός του; Πόσην από την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ στις καμμένες γειτονιές της ΑΣΟΕΕ να σώσει κανείς; Λογικά, καμία από τις δυο υποψηφιότητες δεν θα ξεπεράσει το 12 με 13. Κι εδώ έρχονται οι σχεδόν πενήντα χιλιάδες ψήφοι δεξιά της ΝΔ που καταγράφονται στην Αθήνα και που για τους ήδη αναλυθέντες λόγους οδεύουν προς τη ΧΑ, της οποίας το ποσοστό μπορεί και να πλησιάσει το 15.
Αποτέλεσμα, ο Ηλίας Κασιδιάρης να αναμένεται, εκτός απροόπτου, να καταλάβει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον Δήμο Αθηναίων. Δηλαδή, η ΧΑ να βγάλει άνω των οκτώ Δημοτικών Συμβούλων, εκπρόσωπο σε όλες τις επιτροπές του δήμου, και να απολαμβάνει όλα εκείνα τα προνόμια που θεσμικά προβλέπονται. Κάπως έτσι, η αριστερά και οι σύμμαχοί της θα έχουν καταφέρει να εδραιώσουν το νεοναζιστικό σκιάχτρο στο κέντρο της πρωτεύουσας, δίνοντας στον Κώστα Μπακογιάννη, ως μόνη επιλογή την δεύτερη Κυριακή, τον πρώτο εκλογικό του θρίαμβο ως ενωτικού ηγέτη.
Λυπάμαι, αλλά έτσι φαίνεται να έχει η κατάσταση. Μακάρι την Κυριακή το βράδυ να πω "mea Culpa".
