Συνέντευξη στον Δημήτρη Δανίκα έδωσε ο Νίκος Πορτοκάλογλου.
Όπως δήλωσε ο ίδιος, στην Μεταπολίτευση αν δεν ήσουν αριστερός δεν είχες καμία τύχη.
– Κατά τη γνώμη μου, διακρίνεσαι και για τις πολιτικές, κοινωνικές σου τοποθετήσεις. Επομένως, από ποιο χαράκωμα; «Πάντα ως ανένταχτος. Ποτέ δεν προσχώρησα σε κάποιο κόμμα. Με ό,τι σημαίνει αυτό. Κατά καιρούς πολλοί καλλιτέχνες είχαν στηριχτεί σε κόμματα και έτσι απολάμβαναν ιδιαίτερα προνόμια. Εγώ δεν χρωστάω τίποτα σε κανένα κόμμα και σε καμία παράταξη. Και ό,τι καταφέρω θα το καταφέρω με την αξία μου και όχι με ξένες πλάτες. Για μένα, το πιο σημαντικό, το πιο αναντικατάστατο στοιχείο είναι η δουλειά μου. Ανώτερη πολιτική πράξη είναι να κάνεις καλύτερα τη δουλειά σου. Κι αν υπάρχει ένας τρόπος να αλλάξουμε τον κόσμο, είναι μόνο αν όλοι κάνουμε καλά τη δουλειά μας. Από τον δημόσιο υπάλληλο μέχρι τους πολιτικούς. Κι όμως, σκέψου ένα πράγμα. Συνήθως δίνουμε περισσότερη έμφαση στις απόψεις των καλλιτεχνών παρά στο έργο τους».
– Οταν λες πως αρκετοί καλλιτέχνες στηρίχτηκαν σε ξένες πλάτες, εννοείς κυβερνητικές; «Σε όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης, αν δεν ήσουν αριστερός, δεν είχες καμία τύχη. Το ίδιο και πριν από τη χούντα. Αν δεν ήσουν εθνικόφρων, δεν είχες τύχη. Το ίδιο στην Μεταπολίτευση. Εννοείται πως όλοι είναι αριστεροί. Ετσι αρχίζεις να έχεις αυταπάτες. Οτι υπάρχει κάτι καλύτερο από τη Δημοκρατία. Εμείς οι Ελληνες στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης υπήρξαμε πρωτοπόροι στην αμφισβήτηση της Δημοκρατίας. Τώρα το ίδιο φαινόμενο έχει απλωθεί σε όλο τον κόσμο. Εμένα με σόκαρε αυτό που έγινε στο Καπιτώλιο. Και με την τεράστια αποδοχή που είχε από εκατομμύρια πολίτες. Αυτή η άνοδος του λαϊκισμού με διάφορα πρόσωπα και με διάφορες παραλλαγές. Ολοι αυτοί στρέφονται εναντίον της Δημοκρατίας. Εντάξει, δεν λέω, η Δημοκρατία έχει πολλές ατέλειες, αλλά είναι το καλύτερο επίτευγμα του ανθρώπου. Για να ζήσει και να λειτουργήσει σε μια οργανωμένη κοινωνία. Να βελτιώσουμε, λοιπόν, τη Δημοκρατία. Οχι να την καταργήσουμε. Ουσιαστικά μόνο ο δυτικός κόσμος έχει Δημοκρατία. Ο υπόλοιπος εξουσιάζεται από δικτατορίες. Αυτό που έγινε έμοιαζε με εφηβική εξέγερση. Από τη μαζική αγανάκτηση για διεφθαρμένους πολιτικούς, αλλά και τους μετανάστες. Αυτό δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα. Με ονοματεπώνυμα. Οπως Μαρί Λεπέν και Ντόναλντ Τραμπ».
