Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου που πιστεύεις κι εμπιστεύεσαι τους λάθος ανθρώπους, τους επιλέγεις για να εναποθέσεις πάνω τους τις ελπίδες, το μέλλον και τα όνειρά σου. Περνάει ο καιρός κι εσύ, μέρα τη μέρα, βλέπεις τα όμορφα λόγια να έχουν δώσει τη θέση τους σε μια ζοφερή πραγματικότητα. Οι υποσχέσεις κατέληξαν θαμμένες, επανέρχονται αραιά και που ίδιες και απαράλλαχτες, μόνο να σου ρίξουν στάχτη στα μάτια.
Αναρωτιέσαι αν είσαι βλάκας που πίστεψες, τα βάζεις με τον εαυτό σου, σε κατηγορείς και καταλήγεις φοβικός. Σκέφτεσαι πως οι άνθρωποι που θα τύχουν ξανά στην ίδια θέση με αυτούς που σε εξαπάτησαν θα είναι όμοιοι τους.
Όμως όχι, δεν είναι έτσι!
Ούτε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.
Υπάρχουμε εμείς και οι άλλοι, οι συστηματικά χειριστικοί, που εξαπατούν και δημιουργούν πλάνες, με απώτερο σκοπό τις προσωπικές φιλοδοξίες τους.
Είναι εύκολο να τύχεις θύμα της χειραγώγησής τους. Θα σου τάξουν ουρανό με άστρα κάθε νύχτα, κατάργηση ΕΝΦΙΑ και δίκαιο συνταξιοδοτικό.
Ξέρουν να σε κρατήσουν κοντά τους… δημιουργώντας σου ενοχές, για τα παιδάκια που θα πεινάσουν και επιρρίπτοντας σου ευθύνες, για τους νεκρούς από την πυρκαγιά.
Αν θελήσεις να διαμαρτυρηθείς για τα ταξίματα που ουδέποτε υλοποιήθηκαν θα σου πουν, κουνώντας το δάχτυλο, χωρίς εξηγήσεις: Πλήρωσε ΕΝΦΙΑ, τέλη, εισφορές, αυξήσεις, διόδια και μη ρωτάς γιατί τελικά δεν καταργήθηκαν.
Επιστρατεύουν όλη τη δεξιοτεχνία τους για να σ’ εκβιάσουν συναισθηματικά, υποχρεώνοντάς σε να απαντήσεις σε διλλήματα, ανύπαρκτης σημασίας μεν – τραγικά μεγαλοποιημένα και παραποιημένα δε. Θέλετε να πάρουμε το πακέτο Γιούνκερ; Απαντήστε μ’ ένα ναι ή όχι. Να γνωρίζετε όμως πως ΝΑΙ σημαίνει κρίση, φόροι, δανειστές που σου πίνουν το αίμα ενώ το ΟΧΙ ισούται με ελευθερία, αξιοπρέπεια κι εθνική περηφάνια.
Η ανοχή σου στο μυαλό τους ερμηνεύεται με αντοχή. Η σιωπή, που επιβάλλει η αξιοπρέπειά σου, εκλαμβάνεται ως συναίνεση στις πράξεις τους. Κι όταν βρεθεί κάποιος να ρωτήσει το εύλογο: Γιατί συμπεριφέρεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο; Για πόσο ακόμα θα υπομένουν; Θα απαντήσουν «Αν το ασφαλιστικό ήταν νόμος λαιμητόμος, ο κόσμος θα ήταν στους δρόμους» ή ακόμα χειρότερα «Αν ο κόσμος δεν είχε λεφτά δεν θα έφευγε το Πάσχα».
Οι χειριστικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν την ιδιότητα ή το ρόλο τους για να επιβληθούν, όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα είχαν σχεδιάσει. «Αν δεν το καταλάβατε ψηφίσατε αντίθετα στην εισήγησή μου, τώρα πηγαίνετε να ξαναψηφίσετε» είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Στα δίκαια αιτήματά σου αντιπαραθέτουν ποταπές λύσεις για να μη βγουν οι ίδιοι από τη βολή τους. Σου προτείνουν να τρως μακαρόνια και γεμιστά ως αντιστάθμισμα της μείωσης φόρων που ζητάς.
Οι απειλές, είναι μια ακόμα, πάγια τακτική τους για να κρατούν σε καταστολή τα θύματά τους. Όπως για παράδειγμα, η δήλωση Πολάκη «Έπρεπε να τον χώσω τρία μέτρα κάτω από τη γη» ή το περίφημο «Τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
Σε απομονώνουν, ώστε να μη συναναστρέφεσαι ανθρώπους που μπορεί να σου ανοίξουν τα μάτια. Σπέρνουν μέσα σου φθόνο για εκείνους. Έχουμε ακούσει για ταξικό πόλεμο ακόμα και για τον τοίχο της Καισαριανής.
Δεν αισθάνονται ενοχές για όσα κάνουν, διότι τα πάντα είναι σχεδιασμένα για την ικανοποίηση του Εγώ τους. Δεν κόπτονται για το πώς θα ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις σου, παρά μόνο να ανταπεξέλθεις ώστε να εξασφαλίσουν τους διορισμούς και τους μισθούς των συζύγων, των ερωμένων και των κολλητών τους.
Δεν εκφράζουν ποτέ στα ‘’θύματά ‘’τους τις πραγματικές τους σκέψεις και τους τελικούς τους στόχους. Με λίγα λόγια, δεν εξηγούν τι σημαίνει plan B σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ , με αποτέλεσμα τα θύματά τους να μη συνειδητοποιούν τον κίνδυνο που διατρέχουν και στο τέλος να απογοητεύονται, γιατί οι εξελίξεις δεν ήρθαν όπως είχαν παρουσιαστεί.
Συχνά, για να ξεγλιστρήσουν από τη δύσκολη θέση, αλλάζουν την ατζέντα, ανασύροντας και τονίζοντας λάθη άλλων από το παρελθόν. Αν δε βρουν λάθη επιχειρούν να τα κατασκευάσουν και να τα αποδώσουν… NOVARTIS. Άλλες φορές παρουσιάζουν ως λάθη, ασήμαντα γεγονότα. Ο Άδωνις ήταν στο ΛΑΟΣ, για παράδειγμα.
Δε διστάζουν να σε φέρουν σε σύγχυση, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα και φωνάζοντας «Ζήτω η Μακεδονία», τη στιγμή που οι ίδιοι έχουν εκχωρήσει στην ΠΓΔΜ μακεδονική εθνότητα, γλώσσα και ονομασία με στόχο να σε μπερδέψουν.
Προσπαθούν να εκβιάσουν το αίσθημα της υποχρέωσης: Ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι υποχρεωμένος να αποδοκιμάσει κατηγορηματικά τις αθλιότητες των “άριστων” που έχει περιμαζέψει στο κόμμα του.
Φιλοδοξούν να σε πείσουν πως έχεις άδικο. Διαμαρτύρεσαι για την ολοένα αυξανόμενη εγκληματικότητα κι απαντούν «Δε ζούμε σε κόσμους ονειρικά πλασμένους και κάνετε πως κοιμάστε αν μπει κλέφτης σπίτι σας».
Λένε ψέματα. Βγήκαμε από τα μνημόνια.
Κρύβουν την αλήθεια για να μη διακινδυνεύσουν να χάσουν τα δεδομένα και τη βολή τους. Ποτέ δε μάθαμε πόσοι ακριβώς ήταν οι νεκροί, την πρώτη νύχτα της πυρκαγιάς στο Μάτι, ούτε γιατί σταμάτησαν τόσο γρήγορα οι έρευνες.
Οι πλεκτάνες τους όμως είναι προχειροσχεδιασμένες και σύντομα αποκαλύπτονται, όπως κατέρρευσε η θεωρία περί εμπρησμού στην Πεντέλη.
Οι χειριστικοί άνθρωποι δεν έχουν όρια και ηθικούς φραγμούς.
Επιχειρούν να σε οδηγήσουν στη λήψη αποφάσεων κάτω από συνθήκες ψυχολογικής πίεσης, ελλείψει γνωστικής διαδικασίας.
Μην ξεχνάμε ότι η ισορροπία των αποφάσεων μας βασίζεται σ’ ένα σύμπλεγμα λογικής και συναισθήματος. Όταν φτάνουμε στο σημείο να παίρνουμε αποφάσεις, οι οποίες τελικά, συχνά, καταλήγουν σε βάρος μας και πίσω από αυτές βρίσκονται συγκεκριμένα άτομα , τότε μιλάμε για τοξικά άτομα.
Οι βλαβεροί αυτοί άνθρωποι μπορεί να είναι οποιοιδήποτε επωφελούνται από εμάς, συγγενείς, φίλοι, σύζυγοι ακόμα και κυβερνητικά στελέχη.
Τον πρώτο καιρό, οι χειριστικοί άνθρωποι θα εργαστούν πάνω στο πως θα εξασφαλίσουν την εμπιστοσύνη σου, ώστε κάθε φορά να λες «Αφού το είπε ο πρωθυπουργός, έτσι θα είναι». Εμφυσούν μέσα σου ισοπεδωτικές απόψεις για να καθαγιάζονται οι ίδιοι. «Οι άλλοι καλύτεροι θα είναι;»
Κι έρχεται η στιγμή που συγκρούεσαι πια με τον εαυτό σου, απογοητεύεσαι, παραιτείσαι. Ωστόσο, αντιλαμβάνεσαι πως δε μπορείς συνεχώς να αμφισβητείς τη λογική σου ή την κοινή λογική, και σ’ αυτό το σημείο καταλαβαίνεις (επιτέλους) πως κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει. Έρχεσαι αντιμέτωπος με τις ευθύνες σου.
Συνειδητοποιείς πως δε σου αρμόζει η κατάσταση στην οποία περιήλθες αλλά αρνείσαι και να παραδεχθείς τα λάθη σου. Προτιμάς την αδράνεια από το να προσπαθήσεις να οικοδομήσεις κάτι άλλο, νέο, πολλά ρεαλιστικά υποσχόμενο. Επιλέγεις ξανά τη σιωπή από τη ρήξη.
Παρ’ όλα αυτά η δυσανασχέτησή σου γίνεται αντιληπτή από τους χειριστικούς ανθρώπους και τότε ξεκινούν ξανά από την αρχή.
«Από το φόβο περνάμε στην κανονικότητα. Από την αμφισβήτηση στον σεβασμό. Τώρα πια μας ακούν, μας αναγνωρίζουν, μας σέβονται. Από τις θυσίες των πολλών, περνάμε στις ανάγκες, στο δίκιο των πολλών και στα δικαιώματα για όλους. Η κοινωνία σηκώνει το κεφάλι και βαδίζει πια σταθερά σε μια χώρα κανονική» είναι το μήνυμα που έστειλε, μέσω βίντεο, ο Αλέξης Τσίπρας πριν λίγο καιρό.
Είναι στο χέρι σου όμως να μη σπαταλήσεις άλλο πολύτιμο χρόνο, να βγεις από το φαύλο κύκλο λαθών, απογοήτευσης και δυσπιστίας. Να κόψεις το δεσμό θύτη – θύματος. Να κληθείς να επιλέξεις εκ νέου και να το κάνεις με σύνεση αυτή τη φορά, να ξανά εμπιστευτείς.
Μη φοβηθείς τι θα πουν οι γύρω σου, αν θα σε επικρίνουν. Να επιζητήσεις τη γνώμη τους (όσο σκληρή κι αν είναι), θα σε βοηθήσει να βγεις πιο γρήγορα από το λήθαργο που ‘χες περιπέσει.
Ζήτα συγγνώμη από τον εαυτό σου, τους ανθρώπους που πλήγωσες με τη συμπεριφορά σου, όταν σου επισήμαναν το λάθος σου και πήγαινε παρακάτω!
Προφανώς, δεν είναι όλοι ίδιοι!
Προφανέστατα, υπάρχουν καλύτεροι τους!
Σαφέστατα, οι άλλοι μπορούν να εγγυηθούν όσα αυτοί αποφεύγουν για να μην ξεβολευτούν.
