Η ανάρτηση του
Τα ριάλιτι υπάρχουν πολλά χρόνια στη ζωή μας, όμως τα σημερινά δείχνουν μια τεράστια διαφορά που έχει συντελεστεί στη σημερινή κοινωνία.
Πρώτη φορά το σύνολο των διαγωνιζομένων έχουν ένα κοινό. Ποιο είναι αυτό; Βάζουν τα κλάματα με το παραμικρό και αντιδρούν συχνά με υπερβολικό τρόπο σε κάθε είδους κριτική από τους εκάστοτε επαγγελματίες που έχουν απέναντί τους.
Θα αναρωτηθείτε, παλιά δεν υπήρχαν κλάματα ή διαμαρτυρίες; Ναι πάντα υπήρχαν, όπως και αμφισβήτηση στις κριτικές επιτροπές. Όμως γινόντουσαν από ένα πολύ μικρό ποσοστό. Όχι από το σύνολο παικτών – διαγωνιζόμενων.
Προσωπικά βλέπω νέους ανθρώπους παντού στη χώρα να πιστεύουν πως είναι τα μοναδικά ταλέντα επί της γης που κακώς δεν τους το αναγνωρίζουν.
Μέτριες φωνές έχουν μεγαλώσει πιστεύοντας πως έχουν φωνή καλύτερη από τη Μαρία Κάλας, μέτριες στιλιστικά γυναίκες θεωρούν πως κατέχουν τα πάντα από τη μόδα, μέτριες γυναίκες σε εμφάνιση θεωρούν πως είναι οι πιο ωραίες και κυρίως φοβερές σε επαγγελματισμό.
Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και παντού δίπλα μας στην κοινωνία. Μεγαλώνουν πολλοί νέοι άνθρωποι που ενώ δεν ξέρουν τα στοιχειώδη, θεωρούν πως όλοι τους ρίχνουν και τους αδικούν.
Δεν φταίνε μόνο τα παιδιά. Αν και πλέον μετά τα δεκαοκτώ δεν μιλάμε για παιδιά αλλά για ενήλικες, φταίνε οι οικογένειές τους που τους μεγαλώνουν όλους σαν πρίγκιπες και βασίλισσες, φταίνε που αυτοί πους τους αγαπάνε δεν τους βάζουν όρια και κυρίως δεν τους λένε την αλήθεια.
Φυσικά φταίνε και οι ίδιοι γιατί η αυτογνωσία για τον περισσότερο κόσμο -χωρίς να με εξαιρώ- είναι συνήθως μια άγνωστη λέξη.
Πάντως όποιος μόνιμα διαμαρτύρεται και κυρίως στέκεται στις (δεδομένες) αδικίες της ζωής αντί να εστιάζει στα δικά του λάθη, έχει ήδη τραβήξει έναν δρόμο που σίγουρα θα τον οδηγήσει στην καλύτερη περίπτωση στη μετριότητα αν όχι στην καταστροφή.
