Κι όμως! Χωρίζουν. Υπάρχουν άνθρωποι, που όσο κι αν αγαπήθηκαν, με κόπο ή ως την άκρη της κλωστής, αποφάσισαν να χωρίσουν, ακριβώς επειδή αγαπήθηκαν.
Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Το γνωρίζουν. Γι’ αυτή τη σωτηρία αποφασίζουν κοινή συναινέσει να ζήσουν χωριστά. Ο γάμος είναι σαν ταξιδάκι αναψυχής, όμως έχει ένα κρυμμένο τραύμα. Και οι άνθρωποι που αποφασίζουν να τον λύσουν, το κάνουν για να μη γίνει πληγή που δεν κλείνει.
Με το διαζύγιο προλαμβάνουν τη γάγγραινα που θα καταφάει τη σχέση τους και διασώζουν ο,τι έχει απομείνει, τον αμοιβαίο σεβασμό, τις αναμνήσεις, την αγάπη. Έχοντας δοκιμάσει, πια, τα πάντα, αντιλαμβάνονται ότι ο χωρισμός είναι η πανάκεια, ιδίως όταν έχουν παιδιά.
Μη τους λες πως λυπάσαι. Διότι δεν είναι για λύπηση. Χρειάσθηκε θάρρος για τη λήψη της απόφασης και ατελείωτες ώρες συζητήσεων. Χρειάσθηκε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα κατάματα. Και το έκαναν. Το προσέγγισαν από κάθε πλευρά και οπτική, πριν καταλήξουν πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Την ώρα που άλλοι το κρύβουν κάτω από το χαλί και το καλύπτουν με επίπλαστες στιγμές ευτυχίας, προσποιητά χαμόγελα, αποθανατισμένα σε σέλφι… αυτοί οι άνθρωποι βίωναν την πλέον δυσκολότερη στιγμή του έγγαμου βίου τους.
Μη τους κρίνεις, επειδή έναν μήνα πριν πραγματοποιούσαν κοινές εμφανίσεις. Εκείνη τη στιγμή έκαναν, ακόμη μία, ύστατη προσπάθεια για να αποφύγουν το διαζευκτίριο. Πάλευαν να νικήσουν τους δαίμονες που γεννήθηκαν μέσα στη σχέση τους.
Μην τους κρίνεις, επειδή νομίζεις ότι δεν τα κατάφεραν. Γιατί, τα κατάφεραν! Απαιτείται ψυχραιμία και απόλυτη επίγνωση της κατάστασης για να καταφέρεις να χωρίσεις συναινετικά. Κυρίως όμως χρειάζεται αξιοπρέπεια. Πρώτα προς τον εαυτό τους τον ίδιο και έπειτα απέναντι στο σύζυγό τους.
Με την έλλειψη της αυτοσυγκράτησης, σε κυριεύει ο πόνος και μετατρέπεται σε ανάγκη για εκδίκηση. Δίχως να αντιληφθείς τους ουσιαστικούς λόγους που ώθησαν τη σχέση σε αδιέξοδο, καταλήγεις να υποκινείσαι από εγωισμό και θες να κρατήσεις τον άλλον ως τρόπαιο. Χωρίς σεμνότητα και ευγένεια για τον άνθρωπο που επέλεξες για να ενωθείς με τα Ιερά Δεσμά του γάμου, τρέπεσαι σε συμπεριφορές ανάρμοστες.
Την ώρα που εκατοντάδες ζευγάρια λύνουν τις διαφορές τους στις δικαστικές αίθουσες και άλλα διαιωνίζουν την προβληματική σχέση τους, αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν «μαζί» μέχρι τέλους.
Μην ψάχνεις ούτε να βρεις, ούτε να κατανοήσεις τις αιτίες που τους οδήγησαν στην απόφαση να χωρίσουν. Διαφέρουν από σχέση σε σχέση και από οικογένεια σε οικογένεια. Κανείς μας δε μπορεί να χαρακτηρίσει σημαντική ή λιγότερο σημαντική μια δυσκολία, αν δεν τη βιώνει ο ίδιος. Διαφορετικά βάρη αντέχει η καρδιά του καθενός μας.
Οι άνθρωποι χωρίζουν, ακόμα κι αν –κάποτε- αγαπήθηκαν παράφορα. Το συναινετικό διαζύγιο είναι η τελευταία πράξη ενός έργου που ορίζεται από την ανιδιοτελή αγάπη, χωρίς όμως happy end. Σεβάσου τους «τίτλους τέλους» κι άσε τους. Τώρα προσπαθούν, για το επόμενο. Παλεύουν να μάθουν να ζουν χωριστά… για τη σωτηρία της ψυχής τους!
