Γράφει η Βασιλοπούλου Ελισάβετ.
“Όσο στην Ελλάδα του 2021 υπάρχουν οικογένειες που ογδόντα χρόνια μετά προσπαθούν να ταυτοποιήσουν με τη μέθοδο του DNA τα οστά των ανθρώπων τους που θυσιάστηκαν υπερασπιζόμενοι την ελευθερία της πατρίδας στο Αλβανικό μέτωπο, για να τα φέρουν, να τα θάψουν και να τα τιμήσουν στα πάτρια εδάφη, στην ίδια ακριβώς Ελλάδα του 2021, υπάρχουν άνθρωποι και φατρίες που μπροστά στην εικόνα της Προέδρου της Δημοκρατίας στο τείχος του Εβρου, εξαπολύουν ύβρεις, νιώθουν ντροπή, και διασπείρουν στην κοινωνία το συναίσθημα της ενοχής για όλους όσους θέλουν να υπερασπιστούν και να προφυλάξουν τα σύνορα της χώρας.
Είναι απορίας άξιο πως πλέον απροκάλυπτα, χωρίς καμία απολύτως διακριτικότητα, Έλληνες πολίτες, βροντοφωνάζουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν ότι ντρέπονται για την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, ότι επιθυμούν να ζήσουν σε μια Ελλάδα που μπορεί ο κάθε ένας, άσχετα με την ταυτότητα του, τις προθέσεις του και το ποινικό του μητρώο να εισέρχεται στο εσωτερικό της, χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο, χωρίς κανένα απολύτως κριτήριο.
Είναι οι ίδιοι ακριβώς βέβαια άνθρωποι που αντέδρασαν όταν η χώρα ενίσχυσε την άμυνά της με τα νέα, υπερσύγχρονα αεροσκάφη Rafale, είναι οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που τάχθηκαν στο πλευρό των εισβολέων και αυτών που τους καθοδηγούσαν κατά την υβριδική επίθεση πέρσι στον Έβρο, είναι οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που διαδηλώνουν υπέρ όλων όσων βλάπτουν τα εθνικά μας συμφέροντα.
Σε οποιαδήποτε χώρα από αυτές που υπερασπίζονται και που πιθανώς να ονειρεύονται να ζούσαν, τέτοιες φωνές θα είχαν απομονωθεί, και τέτοιου είδους συμπεριφορές θα είχαν ανάλογες συνέπειες, αλλά, είναι σίγουρα πολύ πιο εύκολο να εκμεταλλεύονται την ελευθερία που τους χάρισαν οι Ήρωες της πατρίδας με τους αγώνες τους, και να εκφράζουν εκ του ασφαλούς τέτοιου είδους “απόψεις”, ακόμα και αν ο λόγος τους στηλιτεύει και πληγώνει ακόμα και τη μνήμη όλων αυτών που έδωσαν τη ζωή τους για να τους χαρίσουν την πολυτέλεια να γράφουν εμετικά μανιφέστα κατά της χώρας.
Τελικά δεν είναι μονο ένα τείχος που προστατεύει τα χερσαία σύνορα της χώρας, είναι ένα τείχος που πάντα θα χωρίζει, όλους εμάς που νιώθουμε περήφανοι κάθε που ακούγεται ο Εθνικός μας Ύμνος, και όλους αυτούς που στο όνομα μιας ιδεολογίας, κρύβουν από κάτω το μίσος και την απέχθειά τους για κάθε τι ελληνικό, για κάθε κόσμημα της ιστορίας μας, για κάθε λαμπρό άστρο του ελληνικού πολιτισμού.”
