Γράφει ο Γιάννης Κίτσος.
«Και εγώ θα έβαζα φωτιά στη Μόρια!», υπερήφανα διατείνεται το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Αντώνης Λιάκος, στρεφόμενος κατά των ελληνικών σωμάτων ασφαλείας και κράτους. Οι άνθρωποι είναι αδιόρθωτα ιδεοληπτικά επικίνδυνοι, λέω από μέσα μου. Εδώ το 2017 υποχρέωσαν ολόκληρο ελληνικό κοινοβούλιο να αποδώσει τιμή στον Νίκο Μπελογιάννη. Εδώ θα κωλώσουν! Μάλιστα, στον Νίκο Μπελογιάννη! Όχι το κόμμα ή κάποιος ιδιώτης, αλλά το ελληνικό κοινοβούλιο!
Τον 03/2017 ο Νίκος Βούτσης, τότε πρόεδρος του ελληνικού κοινοβουλίου, αποφάσισε καθεστωτικά ότι η Βουλή θα έθετε υπό την αιγίδα της την δημιουργία του μουσείου «Νίκος Μπελογιάννης». Πρόκειται για μια μόνιμη Έκθεση στην οικία Μπελογιάννη, αναλαμβάνοντας μεταξύ άλλων την έρευνα, συλλογή, οργάνωση, συντήρηση και τοποθέτηση ιστορικού υλικού που αφορά τη ζωή και τη δράση του Νίκου Μπελογιάννη, από πλήθος αρχείων, βιβλιοθηκών και συλλογών την οποία εγκαινίασε ο Αλ. Τσίπρας.
Επαναλαμβάνω, ότι την απόφαση για την χρηματοδότηση αυτή δεν την έλαβε ένας ιδιώτης ή και κόμμα. Το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ την επέβαλε στο ελληνικό κοινοβούλιο. Δηλαδή, ο έλληνας φορολογούμενος, με διαταγή του τότε προέδρου του ελληνικού κοινοβουλίου, αποφασίστηκε ότι οφείλει να συνδράμει στην απόδοση τιμής ενός αμφιλεγόμενου ιστορικού προσώπου και σίγουρα κάποιου που αποδεδειγμένα σκότωσε, βασάνισε, λιντσάρισε και φυλάκισε χιλιάδες συμπατριώτες του, πλιατσικολόγησε, έκαψε και κατέστρεψε περιουσίες– εκτός και εάν τα αριστερά εγκλήματα δεν θεωρούνται εγκλήματα -, όχι για την πατρίδα του αλλά για την δικτατορία του προλεταριάτου.
Με αφορμή πρόσφατη ξενάγηση μου στα ανάκτορα του Νέστορα, επισκέφτηκα και το μουσείο των ευρημάτων των ανακτόρων στους Γαργαλιάνους. Φαντάζομαι γνωρίζετε τι έκανε εκεί μαζί με άλλους αριστερούς και ο Μπελογιάννης. Για όσους δεν γνωρίζουν, τον 09/1944 έγινε η μάχη των Γαργαλιάνων μεταξύ ΕΛΑΣ και του Τάγματος Ασφαλείας (ΤΑ) Γαργαλιάνων. Την νίκη του ΕΛΑΣ ακολούθησε μαζική σφαγή αιχμαλώτων οπλιτών και αμάχων, βασανισμοί, καθολικό πλιάτσικο και εμπρησμοί σπιτιών.
Στην μάχη σκοτώθηκαν 14 ταγματασφαλίτες και μετά την μάχη σφαγιάστηκαν 205 άνθρωποι εκ των οποίων οι 66 ήταν άμαχοι. Αν βάλουμε μέσα και τα κοντινά χωριά τότε ο συνολικός αριθμός υπολογίζεται σε 400 με 600 νεκρούς. Σε αυτά που υπέφεραν οι Γαργαλιάνοι μετά τη μάχη, πρέπει να προστεθεί το ολικό πλιάτσικο που έγινε στα καταστήματα και τα σπίτια τους. Παρόντες ποιοι υπήρξαν; O Άρης Βελουχιώτης, ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Δημήτρης Γιαννακούρας, ο Γερμανός Δημάκος κ.α.. Ναι, και ο Νίκος Μπελογιάννης, για τον οποίο το ελληνικό κοινοβούλιο, επί καθεστώτος ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε να αποδώσει τιμή.
Πριν μιλήσουμε για τον ρόλο της αριστεράς τότε, είναι σημαντικό να καταλάβουμε, αφενός ότι το ΤΑ Γαργαλιάνων ήταν το τελευταίο που οργανώθηκε στην Πελοπόννησο, τρεις εβδομάδες πριν αποχωρήσουν οι Γερμανοί! Αφετέρου, η πλειοψηφία των ΤΑ οργανώθηκαν κυρίως στην Πελοπόννησο και κατά το τελευταίο έτος πριν αποχωρήσουν οι Γερμανοί από την χώρα. Μιλάμε για τα τέλη του 1943 – τη στιγμή που η αριστερή προπαγάνδα τα παρουσιάζει από την αρχή της κατοχής στη χώρα -, δηλαδή όταν οι Ιταλοί είχαν ήδη συνθηκολογήσει και οι Γερμανοί είχαν πλέον αρχίσει να χάνουν σε όλα τα μέτωπα του πολέμου.
Ακόμη και να ήθελε, ποιος νοήμων ακόμη και τρελός άνθρωπος θα πήγαινε να στηρίξει κάποιον στα τέλη του 1943 ενώ ήδη από τον 10/1942 γνώριζε ότι αρχίζει να χάνει τον πόλεμο; Δεν έχει καμία απολύτως λογική. Κάποια από τα ΤΑ όντως εξοπλίστηκαν από το Γερμανικό στρατό αλλά όχι για να υποστηρίξουν την Γερμανική κατοχή μια και αυτή είχε αρχίσει ήδη να χάνεται αλλά για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και τις οικογένειες τους από την δυναμικά ανερχόμενη Κόκκινη Τρομοκρατία. Αρχικά οι αριστεροί δεν αντιστάθηκαν στον γερμανικό ναζισμό, αλλά και όταν αποφάσισαν να εμπλακούν στον πόλεμο δεν ήταν αυτός ο πραγματικός τους εχθρός. Όταν οι Γερμανοί αποχωρούσαν από την χώρα ο ΕΛΑΣ δεν τους έριξε ούτε μια τουφεκιά!
Σε ποιον αντιστάθηκαν τότε οι αριστεροί; Οι αριστεροί αρχικά δεν στήριξαν την εθνική αντίσταση. Καταρχήν, οι εκάστοτε ηγέτες του ΚΚΕ υπογράμμιζαν με κάθε ευκαιρία την άμεση εξάρτηση τους από τη Σοβιετική Ένωση. Όπως ήταν φυσικό, οι αποφάσεις τους πλέον δεν συμβάδιζαν με τα συμφέροντα του ελληνικού κράτους, αλλά ταυτίζονταν πλήρως με τα συμφέροντα της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν πρώτη φορά πού επισήμως στο νεοελληνικό κράτος, κάποιο κόμμα τάσσονταν ανοικτά εναντίον του ελληνικού έθνους και της αυτοκυριαρχίας των Ελλήνων.
Το ΚΚΕ ήταν ενάντιο στον πόλεμο κατά των Ιταλών, αφού και ο Στάλιν ήταν σύμμαχος με τον Άξονα – γερμανοσοβιετικό σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ -, όσο φυσικά και ενάντιο στον πόλεμο κατά των Γερμανών. Η Κομμουνιστική Διεθνής καλούσε τα KK να βάλουν τέρμα στον αγώνα κατά του φασισμού και να καταγγείλουν τον αγγλογαλλικό ιμπεριαλισμό σαν βασική επιθετική δύναμη.
Όταν ο ελληνικός στρατός επικρατούσε στο αλβανικό μέτωπο και απελευθέρωνε την Βόρειο Ήπειρο, ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης, καλούσε τους εργάτες των πολεμικών εργοστασίων να σαμποτάρουν την παραγωγή, τους εργάτες των μεταφορών να σαμποτάρουν τις μεταφορές πολεμικού υλικού στο μέτωπο και τους στρατιώτες να στρέψουν τα όπλα τους εναντίον των αξιωματικών.
Το ΚΚΕ θα μετάσχει στον πόλεμο και θα οργανώσει την Εθνική Αντίσταση μόνον όταν ο Χίτλερ αποφασίζει να επιτεθεί, εκκινώντας τη Επιχείρηση Μπαραμπαρόσα, εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, δηλαδή τον 06/1941 – το ΚΚΕ ίδρυσε τον ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) ως πολιτικό φορέα και ενάμιση χρόνο μετά την κατοχή των Γερμανών στην Ελλάδα ίδρυσε το στρατιωτικό σώμα πού ονομάστηκε ΕΛΑΣ (Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός). Ο πρώτος στόχος του ΕΛΑΣ δεν ήταν η αντίσταση κατά των Γερμανών αλλά η εξόντωση όλων των εθνικών ομάδων αντίστασης, κάτι που το κατάφερε, με σκοπό να είναι η μόνη κυρίαρχη ένοπλη οργάνωση.
Η κομμουνιστική προπαγάνδα έχει ταυτίσει τα ΤΑ με την Γερμανική Κατοχή και τον φασισμό. Όλοι οι δολοφονημένοι έφεραν τον τίτλο του προδότη η του συνεργάτη ή του φασίστα. Αυτοί, λοιπόν, οι ανοργάνωτα αγνοί πατριώτες – Κωνσταντίνος Κουκίδης, Ναπολέων Ζέρβας, Λέλα Καραγιάννη, Δημήτριος Ψαρρός κ.α. – που άρχισαν την ένοπλη αντίσταση η αριστερά πέραν της σκανδαλοθηρίας προσπαθεί να τους ρίξει στη λήθη, διότι δεν ήταν αριστεροί.
Σε περίπτωση που κάποιος θελήσει να τα αμφισβητήσει, για όλα τα παραπάνω υπάρχουν πολύ ισχυρά ιστορικά ντοκουμέντα και μαρτυρίες. Οι φιλειρηνιστές – τρόπος του λέγειν – και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων – τρόπος του λέγειν – αριστεροί, αιματοκύλησαν, λοιπόν, την χώρα και σπίλωσαν υπολήψεις όχι για να την απαλλάξουν από τον ναζισμό, αλλά για να επιβάλλουν μια άλλη μορφή ολοκληρωτισμού, την δικτατορία του προλεταριάτου! Στους Γαργαλιάνους, τα θύματα που έχασαν τη ζωή τους τότε, για να μπορούν οι συμπατριώτες τους να έχουν πολιτικά δικαιώματα, να ψηφίζουν ελεύθερα και να εκλέγουν κυβερνήσεις, τιμήθηκαν λίγες φορές. Στην πόλη των Γαργαλιάνων δεν έχει κατασκευασθεί ακόμη ούτε ένα κοινό μνημείο για τα θύματα αυτά.
Όλα αυτά για να επιβάλλουν οι σύγχρονοι αριστεροί φιλειρηνιστές – τρόπος του λέγειν – και οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων – τρόπος του λέγειν – το 2017 στο ελληνικό κοινοβούλιο με το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ την απόδοση τιμής στον σφαγέα τους Νίκο Μπελογιάννη και για να έρθει σήμερα ο φιλειρηνιστής – τρόπος του λέγειν – και υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων – τρόπος του λέγειν – Λιάκος να μας πει και πάλι στο όνομα της δικτατορίας του προλεταριάτου ότι και αυτός θα έκαιγε την Μόρια. Οίκτος; και αποδόσεις τιμής;, που διαφθείρουν τα αισθήματα δικαίου και προσβάλουν τον Έλληνα.
Από τη μια, οι ενέργειες και μηνύματα τους ανέκαθεν ήταν και παραμένουν ταυτισμένα με την καταστροφή. Από την άλλη, οι καταστροφείς έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο να τακτοποιούν τα πράγματα. Πλάθουν ιστορικούς μύθους. Το ερώτημα που θα πρέπει να απασχολήσει έντονα την ελληνική κοινωνία είναι: για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε σε βάρος της ιστορικής αλήθειας και εθνικής μας ασφάλειας τους ιστορικούς μύθους που οργάνωσε η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς στα χρόνια της μεταπολίτευσης και συνεχίζει ιδεοληπτικά επικίνδυνα με την πρώτη ευκαιρία, αφορμή και μέσο να προπαγανδίζει;
