Γράφει η Κέλλυ Σαουάχ Μαραγκουδάκη
Οι αριστεροί ιδεολόγοι δίνουν τους καθημερινούς τους αγώνες με κύριο μέλημά τους την στηλίτευση εννοιών όπως είναι η αριστεία, η αξιοκρατία, η αλληλεγγύη και η αξιοπιστία. Αν και το αίσθημα της «ισότητας» φαντάζει ελκυστικό στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν εφιάλτη. Εφιάλτη όσων έχουν βάλει τους εαυτούς τους σε έναν αγώνα δρόμου και τρέχουν. Τρέχουν γιατί έχουν μάθει να αγωνίζονται. Έχουν μάθει να κοπιάζουν και να παλεύουν για αυτά που επιθυμούν να αποκτήσουν. Εφιάλτη για τους άριστους, τους ικανούς, τους σπουδαίους, τους μάχιμους. Για εκείνους που έμαθαν να προοδεύουν και έχουν ως κίνητρο την αξιοκρατία.
Καταρχάς, πρέπει να ορίσουμε την ακριβή σημασία των λέξεων ισότητας και ισοτιμίας διότι επικρατεί μεγάλη σύγχυση. Η ισότητα είναι η βασική αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος, η οποία προσφέρει ίση μεταχείριση στους πολίτες σε όλους τους τομείς του δημοσίου βίου (πολιτικά δικαιώματα, δικαιοσύνη, φορολόγηση) κτλ. Σε αυτές όμως τις περιπτώσεις, είναι ακριβέστερο να χρησιμοποιούμε τη λέξη ισονομία. Από την άλλη με τον όρο ισοτιμίας εννοούμε την αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων ή ίσης αξίας λ.γ (ισοτιμία των πολιτών, ισοτιμία δολαρίου) κλπ. Σύμφωνα με τα παραπάνω λοιπόν καθίσταται σαφές ότι η ισότητα πρέπει να αναφέρεται σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την ποσότητα και όχι με την ποιότητα. Άλλωστε η ισότητα δεν είναι εμφανής πουθενά στη φύση. Πουθενά δεν προκύπτει η ισότητα των ανθρώπων, αρχής γενομένης από τα φυσικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά ως προς το σώμα, τη ψυχή ή το πνεύμα. Και αυτό δεν είναι κακό. Αντιθέτως αυτό είναι και το ενδιαφέρον, πως το ανθρώπινο ον είναι μοναδικό και αναντικατάστατο. Συλλογίζομαι και αναρωτιέμαι τελικά από πού προκύπτει η παρανοημένη ισότητα; Ωστόσο, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων πρέπει να γίνει κατανοητό πως όλα τα ανθρώπινα όντα είναι απολύτως ισότιμα μεταξύ τους.
Και αναρωτιέμαι γιατί στιγματίζουν διαρκώς τους «λίγους»; Γιατί αποδίδουν αρνητική χροιά στους «λίγους»; Και ποιοι τελικά είναι αυτοί οι λίγοι; Οι λίγοι λοιπόν είναι οι ικανοί, οι άριστοι, οι πλούσιοι. Αντί λοιπόν να επικρατεί ο φθόνος έναντι των λίγων, προτείνω να βρουν νόμιμους και σπουδαίους τρόπους ώστε οι λίγοι να γίνουν περισσότεροι.
Αντιθέτως οι «σύγχρονοι» αριστεροί ιδεολόγοι επιθυμούν τη δημιουργία ενός όχλου. Μέσω εξαγγελιών ή ενεργειών επιδιώκουν να ακυρώσουν τις συστηματικές προσπάθειες της εκπαιδευτικής αριστείας. Στρέφονται ενάντια στην καινοτομία, τον πειραματισμό και την έρευνα. Είναι αρνητικοί στην αξιολόγηση και τη λογοδοσία ανθρώπων και δομών.
Πρέπει επιτέλους να γίνει αντιληπτό πως η αξιοκρατία, η αριστεία και η ανάπτυξη είναι το οξυγόνο της αναγέννησης του ελληνικού κράτους…
