Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος
Ο φασισμός είναι πρωτίστως μια πολιτισμική επιλογή. Είναι μια πρόταση που θέλει όσο γίνεται περισσότερη εξουσία στα χέρια όσο γίνεται λιγότερων και πιο ανεξέλεγκτων ατόμων – μια εξουσία που μπροστά στο Μεγάλο Σχέδιο δεν λογοδοτεί σε κανέναν, ούτε νοιάζεται για θεσμικούς περιορισμούς όπως η διάκριση των εξουσιών, οι ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Σε μεγάλο βαθμό, ο φασισμός είναι επίσης ζήτημα χαρακτήρα. Όσοι έλκονται από τον αυταρχισμό, την ομοιομορφία και την ανελευθερία, μπορούν να βρουν την κομματική έκφραση που τους ταιριάζει είτε στα δεξιά, είτε και στα αριστερά του ιδεολογικού φάσματος.
Αναγκαίο μέρος του φασιστικού αφηγήματος είναι ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία και η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων. Είτε φταίνε για όλα οι ξένοι, είτε οι νοικοκυραίοι, το μίσος για τον άλλο είναι στην καρδιά του φασισμού. Κι αυτό είναι μια εύκολη λύση για να μετακινηθεί η κουβέντα μακριά από τον θετικό προγραμματικό λόγο και τη βαθύτερη ανάλυση των προβλημάτων. Όπως επισημαίνει και ο Χάγιεκ στον Δρόμο προς τη δουλεία, το να συμφωνήσουμε σε ένα θετικό πρόγραμμα είναι πολύ δύσκολο. Πολύ πιο εύκολο είναι να συμφωνήσουμε ως προς αυτά που δεν μας αρέσουν – ιδίως μάλιστα αν τα φορτώσουμε βολικά σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή ομάδες ανθρώπων.
Τα στελέχη της Χρυσής Αυγής, όσοι κατηχήθηκαν, προσυπέγραψαν και υπηρέτησαν τις αποτρόπαιες ιδέες του νεοναζιστικού αυτού κόμματος, είναι βεβαίως φασίστες: Είναι, δηλαδή, ρατσιστές, ομοφοβικοί, αντισημίτες, σκληροί κρατιστές – και, μην ξεχνιόμαστε, φανατικά αντιφιλελεύθεροι. Όμως, όσο κι αν αυτό ενοχλεί κάποιους, δεν είναι φασίστες όλοι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, όπως ακριβώς δεν είναι ριζοσπάστες αριστεροί όλοι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, ή κεντροδεξιοί όλοι οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας.
Ανάμεσα στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής τα τελευταία χρόνια υπήρξαν και πολλοί αγανακτισμένοι, αντιδραστικοί, αφελείς, ανεύθυνοι, χαιρέκακοι, εκδικητικοί, νιχιλιστές, απελπισμένοι, απαίδευτοι επί της ουσίας, που όμως δεν ήταν ούτε νεοναζί, ούτε φασίστες. Υπήρξαν και πολλοί που ποτέ δεν πήγαν σε συγκεντρώσεις με πυρσούς και φασιστικούς χαιρετισμούς, που δεν φώναξαν ποτέ «ζήτω η νίκη», που δεν πιστεύουν στη ανωτερότητα της λευκής φυλής, ούτε σε άλλες παρανοϊκές μισαλλόδοξες ιδέες. Υπήρξαν και πολλοί που έριξαν στην κάλπη ΧΑ για να διαμαρτυρηθούν, για να φέρουν χάος στο σύστημα, για το «γαμώτο» της υπόθεσης.
Στις τελευταίες εθνικές εκλογές η ΧΑ έμεινε μετά από χρόνια εκτός βουλής – για 3307 ψήφους. Για να συμβεί αυτό, όσοι την εγκατέλειψαν κάπου πήγαν. Στην Α’ Αθήνας για παράδειγμα, εκλογική περιφέρεια όπου μέχρι πρότινος η ΧΑ σημείωνε εκλογικές επιτυχίες, η Νέα Δημοκρατία πήρε 100.423 ψήφους. Και αριθμητικά να το δει κανείς, σίγουρα κάποιοι απ’ όσους τον Ιούλιο μας εμπιστεύθηκαν, είχαν στο παρελθόν ψηφίσει το κόμμα των νεοναζί. Και σίγουρα, απ’ αυτούς άλλοι είχαν κάποτε ψηφίσει ΧΑ εργαλειακά, χωρίς ποτέ να ενστερνιστούν τον νεοναζισμό, άλλοι – να είμαστε ειλικρινείς – μπορεί να φλέρταραν πρόσκαιρα με τον ζόφο και τη φρίκη, όμως τελικά τα αποκήρυξαν. Σε κάθε περίπτωση, κανένας φασίστας ή νεοναζιστής δεν ψήφισε τον Ιούλιο τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Κάποιοι μας εγκαλούν γι’ αυτή την μετακίνηση ψηφοφόρων. Λένε ότι η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει τάχα να ντρέπεται που την ψήφισαν και πρώην χρυσαυγίτες. Εμείς απαντάμε πως, αντίθετα, ένας από τους σημαντικότερους λόγους που είμαστε περήφανοι για το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών είναι το ότι καταφέραμε να απελευθερώσουμε Ελληνίδες και Έλληνες από τη μέγγενη των χιλτερικών, εξοβελίζοντας έτσι τους φασίστες από το Κοινοβούλιο.
Άλλωστε, στις δημοκρατίες έτσι τελειώνει κανείς με τους ολοκληρωτιστές, τους ρατσιστές και τα δολοφονικά τάγματα εφόδου – στην κάλπη, όχι δια της αυτοδικίας στους δρόμους. Με θετικό προγραμματικό λόγο που αποδεικνύει ότι η δημοκρατία είναι ικανή να υπερασπιστεί αποτελεσματικά και υπερήφανα τα εθνικά δίκαια και συμφέροντα, να εγγυηθεί την ασφάλεια και τη νομιμότητα για κάθε πολίτη, να δημιουργήσει πολλές νέες και καλά αμειβόμενες δουλειές, να κάνει το κράτος αρωγό του πολίτη από δυνάστη του, να διασφαλίσει στην πράξη ποιοτική παιδεία και υγεία για όλους – κι όλα αυτά, χωρίς κανένα συμβιβασμό ή έκπτωση στη νομοκρατία, στα ατομικά δικαιώματα, τις θεσμικές εγγυήσεις, τις αρχές και τις αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Έτσι ακριβώς «τσακίσαμε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά». Έτσι κόψαμε τον ομφάλιο λώρο που τους συνέδεσε πρόσκαιρα με την κοινωνία και τους έδωσε εκλογικές επιτυχίες και προνομιακή πρόσβαση στα δημόσια βήματα. Τα καταφέραμε αφαιρώντας, πρώτα με τον καθαρό προγραμματικό μας λόγο και στη συνέχεια με το (ήδη σαφές ως προς την κατεύθυνσή του σε κρίσιμα πεδία) κυβερνητικό μας έργο, τα πατήματα του δήθεν αντισυστημικού, επιζήμιου για την πατρίδα και ξεκάθαρα αντιδημοκρατικού λόγου τους.
Όσοι, λοιπόν, τώρα εντός και εκτός κοινοβουλίου μουρμουρίζουν επειδή «χρυσαυγίτες ψήφισαν ΝΔ», ίσως να αισθάνονται ότι πλέον τους λείπει ένα αντίπαλο δέος στη σκακιέρα του μίσους, ή ένας ανίερος κοινοβουλευτικός σύμμαχος. Ας είναι. Σε κάθε περίπτωση, η Νέα Δημοκρατία, η παράταξη που διαχρονικά υπηρετεί και προασπίζεται την αστική δημοκρατία στη χώρα, θα συνεχίσει το αντιφασιστικό της έργο στην πράξη, με θεσμικά αποτελέσματα, οικοδομώντας μέρα με τη μέρα τη νέα εμπιστοσύνη στους θεσμούς και το πολίτευμα και εμπεδώνοντας τη νέα κανονικότητα που χρειάζεται ο τόπος και απαιτούν οι πολίτες. Γιατί εν τέλει η ιστορία γράφεται με αποτελέσματα – όχι με κραυγές.
Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”, 3/8/2019
