Η καταγωγή της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ξεκινά από την εποχή του κράτους των Ρως, τον πρόδρομο των Ρώσων, οι Βάραγγοι ήταν Βίκινγκ που δεν ζούσαν στην Σκανδιναβία, αλλά, στα εδάφη που τώρα είναι η Ρωσία και οι πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες. Ο Βλαδίμηρος Α΄ήταν αυτός που καθιέρωσε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία στους Ρως.
- Του Χρήστου Καζαντζόγλου
Μέσα στους επόμενους αιώνες και μέχρι την Οκτωβριανή επανάσταση του 1918, η Ρωσική Εκκλησία μόνο δυνάμωνε σε χρήμα και έλεγχο εντός και εκτός της Τσαρικής υπεροχής. Το τέλος όμως των Ρομανώφ έφερε και τους διωγμούς της Σοβιετικής εποχής.
Στις 23 Ιανουαρίου του 1918, το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων της κυβέρνησης των Μπολσεβίκων δημοσίευσε το «Διάταγμα για το χωρισμό του Κράτους και της Εκπαίδευσης από την Εκκλησία». O διαχωρισμός αυτός δεν αφορούσε μόνο την Χριστιανική πίστη, αλλά και τις άλλες θρησκείες. Με επικεφαλής των P. A. Krasikov, δημιουργήθηκε ο «Τομέας Εκκαθαρίσεων» που είχε ωε έργο την διάλυση των σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους και την εξουδετέρωση των αντεπαναστατικών στοιχείων των θρησκευτικών οργανώσεων, με το καλό ή με τον άγριο τρόπο. Ο κυρίως λόγος που οι Μπολσεβίκοι των έκαναν αυτό ήταν γιατί η επιρροή της Εκκλησίας στα Λαϊκά στρώματα ήταν μεγάλη, όπως και ο πλούτος που υπήρχε στα Μοναστήρια. Ο Σοβιετικός απολυταρχισμος δεν ήθελε να εντάξει την την εκκλησία στους κόλπους της, αλλά, να την εξαφανίσει και αυτό ουσιαστικά έκανε.
Αυτός ο διαχωρισμός είχε τις εξής συνέπειες στην Ρωσική Εκκλησία:
Κοντά στην πόλη Ufim στις αρχές του 1918, η Μονή γκρεμίστηκε και ο ναός συλήθηκε. Οι κρατικοί εντεταλμένοι κατέστρεψαν τα τείχη και έσπασαν τα παράθυρα, οι εικόνες κομματιάστηκαν ή… αλείφθηκαν με κόπρανα. Στο Κίεβο στης 25 Ιανουαρίου του ίδιου έτους στη Μεγάλη Λαύρα εγκαταστάθηκε στρατιωτικό απόσπασμα του Κόκκινου στρατού. Το ίδιο βράδυ, πέντε ένοπλοι άνδρες εισήλθαν στο δωμάτιο του Αρχιεπισκόπου Βλαδιμήρου στη Λαύρα των σπηλαίων του Κιέβου, τον συνέλαβαν, τον οδήγησαν εκτός του Μοναστηριού και τον εκτέλεσαν. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους, στη Σιβηρία, στον ποταμό Tura, ένοπλοι έπνιξαν τον επίσκοπο Tobolski Ερμογένη. Στην πόλη Αστραχάν το 1919, οι Μπολσεβίκοι συνέλαβαν και εκτέλεσαν τον αρχιεπίσκοπο Μητροφάνη. Επίσης την ίδια περίοδο, πολλές Μονές μετατράπηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το 1922, από τον Μάρτιο και μετά, οργανώθηκαν από τις Σοβιετικές Αρχές δημόσια δικαστήρια και διεξήχθησαν δίκες με κατηγορούμενους κληρικούς, 154 στη Μόσχα και 80 στην Αγία Πετρούπολη, δύο από τα θύματα των λαϊκών δικαστηρίων ήταν και ο μητροπολίτης της Αγίας Πετρούπολης, Βενιαμίν και ο Αρχιμανδρίτης Σέργιος. Ο Πατριάρχης Μόσχας και πάσης Ρωσίας Άγιος Τυχών, μιλά εναντίον το καθεστώς και γι’ αυτό καταδικάζεται σε θάνατο. Χωρίς όμως να του επιβληθεί η ποινή, τον Μάιο του 1922 συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Μετά από ένα χρόνο ελευθερώνεται, αλλά και πάλι περιορίζεται στη μονή Ντονσκόι της Μόσχας, οι κακουχίες των καταβάλλουν σωματικά και το 1925 απεβίωσε αφηνωντας τον Πατριαρχικό θρόνο ακέφαλο λόγου του αδυνάτου εκλογής Πατριάρχη. Ο λόγος ήταν ότι από τις μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις βρίσκονταν στη ζωή μόνο τέσσερεις αρχιερείς: ο μητροπολίτης της Μόσχας Σέργιος και Πατριαρχικός Επίτροπος, ο μητροπολίτης Αγίας Πετρούπολης Αλέξιος, ο αρχιεπίσκοπος Petergof Νικόλαος και ο επίσκοπος της επαρχίας Νόβγκοροντ και Πσκωφ Σέργιος. Στης 5η Δεκεμβρίου του 1931, καταστράφηκε με εκρηκτικά ο ναός του Χριστού Σωτήρος στη Μόσχα, σύμβολο της Ρωσικής Ορθοδοξίας και στην θέση του χτίστηκε δημόσια πισίνα. Το καλοκαίρι του 1939. Η κατάσταση άλλαξε όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η επίθεση της Γερμανίας στην Σοβιετική Ένωση και την ανάγκη να δείξουν προς τους Δυτικούς συμμάχους τους ένα πρόσωπο ανεξιθρησκίας, το Σοβιετικό καθεστώς σταμάτησε τον ανοιχτό διωγμό της Εκκλησίας, αλλά τον ίδιο καιρό συνέχιζαν να προωθούν αντιθρησκευτικά προγράμματα.
Ο συγγραφέας Ολέγκ Βόλκωφ, στο βιβλίο του “Μια χούφτα στάχτη” (έκδ. “Ακρίτα”) δίνει μια περιγραφή των εγκλημάτων του Σοβιετικού κράτους κατά της εκκλησίας:
Οι νήσοι Σολοβέτσκι, ήταν ένας Ιερός τόπος της Μονής που μεταμορφώθηκε σε φρικτό στρατόπεδο, στο οποίο χιλιάδες λαού, και ιδίως πιστών και κληρικών, μέσα σε απαίσιες απάνθρωπες συνθήκες και σε φοβερά βασανιστήρια τελείωσαν μαρτυρικά τη ζωή τους.
40.000 περίπου εξόριστοι, μεταξύ των οποίων πολλοί Κληρικοί και Μοναχοί, κλείστηκαν στο Σολόφσκυ μόνο μέσα στα 5 χρόνια από το 1923, πού μετετράπη σε σκληρή φυλακή. Οι κρατούμενοι μεταφέρονταν πρώτα στο κεντρικό Ναό, οπού έμεναν τουλάχιστον τρείς μήνες χωρίς θέρμανση κι έπειτα οδηγούνταν στα εξοντωτικά καταναγκαστικά έργα. Όταν απελευθερώθηκε ο Ολέγκ έγραψε: «αν ξαναπήγαινα στο Σολόφσκυ, θα πήγαινα σαν προσκυνητής, που πηγαίνει σε Ιερούς τόπους, σ’ ένα μνημείο εθνικής τραγωδίας, και Θα έλεγα στους φίλους μου:
-Κοιτάξτε, εδώ πέθαναν όσοι ήταν αντίθετοι με τη σοβιετική εξουσία… Σ’ αυτόν το λόφο, είναι θαμμένοι όσοι εκτελέστηκαν… Σ’ αυτό το ξύλινο σπίτι έβαζαν τους ανθρώπους το χειμώνα μόνο με τα εσώρουχα, ξυπόλυτους, για να πεθάνουν… Εκεί έβαζαν τους ανθρώπους το καλοκαίρι γυμνούς, για να τους τρώνε τα σμήνη των κουνουπιών… Κι εδώ στο ποτάμι, όταν το χειμώνα πάγωνε, οι φρουροί μας έκαναν δυο τρύπες και για πολλές ώρες εξανάγκαζαν τους κρατουμένους να παίρνουν με κουβάδες νερό απ’ τη μία τρύπα και να γεμίζουν την άλλη»…
Και συνεχίζει:
«72 χιλιόμετρα από το μοναστήρι Σολόφσκυ ήταν η σκήτη Σικίρναγια. Οι συνθήκες ήταν φοβερές. Εδώ έστελναν τους τιμωρημένους και ανάμεσα τους πολλούς Ιερείς. Όποιος ερχόταν εδώ, του αφαιρούσαν όλα τα προσωπικά αντικείμενα και ρούχα και τον άφηναν μόνο με τα εσώρουχα. Απαγορευόταν ή συνομιλία. Μόνον στις 8 το πρωί τους έδιναν να φάνε λίγο ψωμί, λίγη σούπα και μάλιστα χωρίς σκεύη. Έτσι, στα χέρια!.. Όλοι σχεδόν αρρώσταιναν από αβιταμίνωση.
Το ιερό του Ναού είχε χωριστεί σε τρία δωμάτια και ήταν τόπος μαρτυρίου. Εκεί που πριν ήταν το ιερό Θυσιαστήριο και θυσιαζόταν ο Χριστός στην αναίμακτο θυσία, τώρα θυσιάζονταν και βασανίζονταν άνθρωποι… Εδώ τους χτυπούσαν αλύπητα.
Στο κτήριο δεν υπήρχε καθόλου θέρμανση. Μόνο μία σόμπα άναβε κάθε βράδυ στις 8 για μια ώρα, αλλά πόσο να ζεστάνει, όταν εδώ ο χειμώνας είναι παρατεταμένος και η θερμοκρασία κατεβαίνει και 50 βαθμούς υπό το μηδέν; Πως να ζεσταθούν οι ημίγυμνοι κρατούμενοι; Δεν υπήρχαν κρεβάτια και το πάτωμα καλυπτόταν από κοπριά ζώων…
Έξω από το Ναό υπήρχε μια σκάλα με 365 σκαλοπάτια. Το ύψος ιλιγγιώδες και η κλίση της μεγάλη. Στα παγωμένα σκαλιά της έριχναν σαν κούτσουρα δεμένους τους κρατούμενους, αφού πρώτα τους βασάνιζαν και τους πλήγωναν με άγρια κτυπήματα!
Στη βάση της σκάλας, εκεί που κατέληγαν οι κρατούμενοι νεκροί ή ανάπηροι για όλη τους τη ζωή, έχει σήμερα τοποθετηθεί προς τιμή των χιλιάδων θυμάτων ένας μεγάλος ξύλινος σταυρός».
Επίσης, μέσα από τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα διαβάζουμε για την επανίδρυση του Πατριαρχείου Μόσχας και της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας:
«Ακρώς απόρρητο
ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΤΩΝ NKGB ΕΔΑΦΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΧΩΝ
8 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους Στη Μόσχα πραγματοποιήθηκε συμβούλιο επισκόπων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (προσανατολισμός Tikhon-Sergiev), το οποίο εξέλεξε τον Μητροπολίτη Σέργιο (ΣΤΡΑΓΚΟΡΟΔΣΚΥ) «Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας» και σχημάτισε υπό αυτόν την Ιερά Σύνοδο 6 ατόμων, η οποία περιλάμβανε: Μητροπολίτης Λένινγκραντ Αλέξιος (SIMANSKY), Μητροπολίτης Κιέβου και Γαλικίας Νικολάι (YARUSHEVICH), Αρχιεπίσκοπος Γκόρκι και Αρζάμας Σέργιος (ΓΚΡΙΣΙΝ), Αρχιεπίσκοπος Κρασνογιάρσκ Λουκάς (VOYNO-YASINETSKY), Αρχιεπίσκοπος Γιάροσλαβλ και Γαλικίας (Johnhevys) Αλέξυ (ΠΑΛΙΤΣΙΝ).
Λόγω του γεγονότος ότι κατά τα 2 χρόνια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία πραγματοποίησε σημαντικό πατριωτικό έργο στην ΕΣΣΔ και στο εξωτερικό, η κυβέρνηση θεώρησε σκόπιμο να επιτρέψει: α) το άνοιγμα θεολογικών μαθημάτων για την εκπαίδευση κληρικών· β) οι επίσκοποι, με δική τους πρωτοβουλία, θέτουν το θέμα του ανοίγματος εκκλησιών στις τοπικές αρχές και διαχειρίζονται τα κεφάλαια της ενορίας. γ) το άνοιγμα σε επισκοπές επιχειρήσεων παραγωγής κεριών και άλλων μικρών εκκλησιαστικών ειδών. δ) Έκδοση περιοδικού με το όνομα «Εφημερίδα του Πατριαρχείου Μόσχας», το πρώτο τεύχος του οποίου κυκλοφόρησε στις 12 Σεπτεμβρίου 1943 (το περιοδικό επισυνάπτεται).
Για την επικοινωνία μεταξύ της κυβέρνησης της ΕΣΣΔ και του «Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας» για θέματα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που απαιτούν άδεια από την κυβέρνηση της ΕΣΣΔ, το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων της ΕΣΣΔ αποφάσισε να οργανώσει το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων της ΕΣΣΔ ένα Συμβούλιο για τις Υποθέσεις της Ορθόδοξης Ρωσικής Εκκλησίας (Ψήφισμα του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων Αρ. 993 της 14ης Σεπτεμβρίου 1943). Η διαδικασία για την επίλυση ζητημάτων σχετικά με το άνοιγμα εκκλησιών, τη δημιουργία θεολογικών μαθημάτων και άλλα εσωτερικά εκκλησιαστικά ζητήματα θα καθοριστεί από το Συμβούλιο για τις Υποθέσεις της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας υπό το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων της ΕΣΣΔ και θα τεθεί υπόψη των τοπικών εκτελεστικών οργάνων στην το κοντινο μελλον. Σύμφωνα με τα παραπάνω, σε περαιτέρω εργασίες για τον κλήρο, τα όργανα του NKGB πρέπει να καθοδηγούνται από τα ακόλουθα:
1. Μην εμποδίζετε τον κλήρο να εφαρμόσει τις επίσημες αποφάσεις του Πατριάρχη Σεργίου και της Συνόδου σχετικά με το διορισμό και τη μεταφορά ιερέων σε επισκοπές. το άνοιγμα θεολογικών μαθημάτων, κηροποιεία και διανομή έντυπων εκδόσεων του Πατριάρχη και της Συνόδου.
2. Μαζί με αυτό, διασφαλίστε την αδιάκοπη παρακολούθηση των δραστηριοτήτων των επισκόπων και του υπόλοιπου κλήρου της Ορθόδοξης Εκκλησίας, καταστέλλοντας πιθανές προσπάθειες από μέρους τους να υπερβούν τα δικαιώματα που τους παρέχονται ή να χρησιμοποιήσουν αυτά τα δικαιώματα για αντισοβιετικούς σκοπούς.
3. Παρέχετε σε κάθε εκκλησία που άνοιξε πρόσφατα επαληθευμένους πράκτορες από τον κλήρο ή τους εκκλησιαστικούς ακτιβιστές.
4. Μέχρι ειδικών οδηγιών από το NKGB της ΕΣΣΔ, αποτρέψτε την κατάρρευση της Ανακαινιστικής Εκκλησίας και τη μεταφορά του Ανακαινιστικού κλήρου στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας, δίνοντας κατάλληλες οδηγίες στους πράκτορές μας από τους κορυφαίους κληρικούς. Επίσης, μην επιτρέψετε επιθέσεις ή ενεργές εχθρικές ενέργειες κατά της εκκλησίας του Αγίου Σεργίου από την πλευρά των Ανακαινιστών.
5. Ενίσχυση του έργου πληροφοριών μεταξύ άλλων εκκλησιαστικών κινημάτων και σεχταριστών, ιδιαίτερα σε παράνομες εκκλησιαστικές οργανώσεις και ομάδες, καταστέλλοντας πιθανές προκλήσεις και προσπάθειες εντατικοποίησης του αντισοβιετικού έργου από μέρους τους σε σχέση με τις αποφάσεις που ελήφθησαν σχετικά με την Ορθόδοξη Εκκλησία του Σέργιου.
Οι πρώτοι γραμματείς της Κεντρικής Επιτροπής των Κομμουνιστικών Κομμάτων των Δημοκρατιών της Ένωσης των περιφερειακών και περιφερειακών επιτροπών του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος των Μπολσεβίκων θα πρέπει να είναι εξοικειωμένοι με αυτήν την οδηγία .
ΛΑΪΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΣΣΔ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ 1ος ΒΑΘΜΟΣ V. MERKULOV ***»
Σε άλλο αποχαρακτηρισμένο απόρρητο έγγραφο διαβάζουμε:
«Ακρώς απόρρητο
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΪΟΝΤΕΣ ΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ NKGB ΤΩΝ ΕΔΑΦΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΧΩΝ
Η NKGB της ΕΣΣΔ λαμβάνει πληροφορίες για τις προθέσεις και τις προσπάθειες ορισμένων ανακαινιστών: επισκόπων και ιερέων να μετακομίσουν από την ανακαινιστική εκκλησία στην Πατριαρχική Εκκλησία του Σεργίου.
Εκτός από την οδηγία του NKGB της ΕΣΣΔ Νο. 84 της 22ας Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους, διευκρινίζεται ότι εάν ο ανακαινιστικός κλήρος επιθυμεί να μετακομίσει στην Πατριαρχική Εκκλησία του Σεργίου, αυτή η μετάβαση δεν πρέπει να εμποδίζεται.
Επίσης, δεν πρέπει να παρεμβαίνει κανείς στη μετάβαση ομάδων πιστών ή ενοριών συνολικά, κατόπιν αιτήματος πιστών, από τον Ανακαινιστικό Ναό στον Ναό του Αγίου Σεργίου.
Τις προϋποθέσεις για την υποδοχή των μητροπολιτών, επισκόπων και ιερέων ανακαινιστικού προσανατολισμού καθορίζει ο Πατριάρχης Σέργιος και η επισκοπή του επί τόπου.
Εάν σας προσεγγίσουν πράκτορες από τον κλήρο των Ανακαινίσεων για συμβουλές, θα πρέπει να σας συμβουλεύσουμε να υποβάλετε αιτήσεις στον Πατριάρχη Σέργιο.
ΛΑΪΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΣΣΔ
Επίτροπος Κρατικής Ασφάλειας 1ος Βαθμός
V. MERKULOV »
Ενώ σε άλλο αποχαρακτηρισμένο απόρρητο έγγραφο διαβάζουμε:
«Άκρως απόρρητο
«ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ»
από τον Λαϊκό Επίτροπο Κρατικής Ασφάλειας της ΕΣΣΔ
Επίτροπος Κρατικής Ασφάλειας 1ος Βαθμός
V. MERKULOV
ΠΡΟΣ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ
ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΡΧΗΓΕΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Το δεύτερο μισό του Ιανουαρίου 1945, θα πραγματοποιηθεί στη Μόσχα ένα τοπικό συμβούλιο (συνέδριο) της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για να εκλεγεί ο «Πατριάρχης Μόσχας και πάσης Ρωσίας».
Το τοπικό συμβούλιο θα αποτελείται από εκλεγμένους αντιπροσώπους κληρικών και λαϊκών.
Δεν θα γίνονται εκλογικές συνελεύσεις σε εκκλησιαστικές ενορίες, κοσμήτορες και μητροπόλεις, και αντιπρόσωποι από κληρικούς και λαϊκούς θα καθορίζονται στις επισκοπές κατά την κρίση του κυβερνώντος επισκόπου (επισκοπής) μεταξύ των προσώπων που προτείνει ο κλήρος της επισκοπής και οι οποίοι έχουν αποδειχθεί θετικά στο ιερατικό ή εκκλησιαστικό έργο.
Στο τοπικό συμβούλιο θα συμμετάσχουν επισκοπές που έχουν επισκόπους: επίσκοπος, ένας ιερέας και ένας λαϊκός. από μητροπόλεις που δεν έχουν επίσκοπο υπάρχει μόνο ένας ιερέας.
Για προκαταρκτική συζήτηση θεμάτων που αφορούν τη διεξαγωγή τοπικού συμβουλίου την περίοδο από 14 έως 20 Νοεμβρίου φέτος. Στη Μόσχα θα πραγματοποιηθεί προσυνεδριακή σύνοδος (επισκοπικό συμβούλιο).
Σε σχέση με την παρουσίαση, η NKGB της ΕΣΣΔ προτείνει:
1. Ξεκινήστε την επιλογή των υποψηφίων για συμμετοχή στο συμβούλιο μεταξύ κληρικών και λαϊκών, εντοπίζοντας για το σκοπό αυτό πρόσωπα που έχουν θρησκευτική εξουσία μεταξύ του κλήρου και των πιστών και ταυτόχρονα χρόνο αποδεδειγμένο σε ευφυΐα ή πατριωτικό έργο.
Είναι σημαντικό να διασφαλίσουμε ότι ο αριθμός των προγραμματισμένων υποψηφίων κυριαρχείται από πράκτορες της NKGB που είναι ικανοί να ακολουθήσουν τη γραμμή που χρειαζόμαστε στο συμβούλιο.
2. Για όλους τους προγραμματισμένους υποψηφίους (πλην επισκόπων), υποβάλετε έως την 1η Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους. πιστοποιητικά στα οποία, μαζί με μια σύντομη βιογραφία, τις επιχειρηματικές ιδιότητες και τα πολιτικά χαρακτηριστικά, υποδεικνύουν πόσο έγκυρος είναι αυτός ο υποψήφιος στους εκκλησιαστικούς κύκλους. Η διαδικασία για την ανάδειξη των υποψηφίων που έχετε εντοπίσει για συμμετοχή στο συμβούλιο θα σας κοινοποιηθεί μετά τη σύνοδο των επισκόπων του Νοεμβρίου. Για να λάβετε πρόσθετες οδηγίες, δεν πρέπει να ξεκινήσετε διαπραγματεύσεις με πράκτορες σχετικά με υποψηφίους που σχεδιάζονται να συμμετάσχουν στο συμβούλιο και γενικά για το τοπικό συμβούλιο.
3. Υποχρεώστε τους πράκτορες από τους επισκόπους, συμμετέχοντες στην προσυνοδική συνάντηση του Νοεμβρίου, κατά την άφιξή τους στη Μόσχα, να επικοινωνήσουν με τους υπαλλήλους του 5ου Τμήματος της 2ης Διεύθυνσης του NKGB της ΕΣΣΔ μέσω τηλεφώνου: K-4-24-00 , ρωτήστε τον Alexey Ivanovich ή K-4-59-07. Τηλεφωνήστε τους για την αναχώρηση εκ των προτέρων.
ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ 2ης ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΤΗΣ NKGB ΕΣΣΔ Επίτροπος Επικρατείας. Ασφάλεια 3η βαθμίδα FEDOTOV.»
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι διωγμοί συνεχίστηκαν, η εκκλησία έκανε το έργο της και έπρεπε να επιστρέψουν πάλι στον δογματικό αθεϊσμό. Ο Νικίτα Χρουστσόφ διέταξε την περίοδο 1959-1964, την αποκαθήλωση της εκκλησίας από την Σοβιετική Ένωση, με διάφορους νόμους προσπάθησε να πολεμήσει την Πίστη των Ρώσων, να σβήσει τη θρησκευτική ζωή τους και να καταργήσει την Ορθόδοξη οικογένεια. Σύμφωνα με το βιβλίο του Νικόλαου Βασιλειάδη, Το λυκόφως του μαρξισμού (εκδ. Αδελφότης Θεολόγων “Ο Σωτήρ”), συνολικά καταστράφηκαν 55 από τα 67 ανοικτά Μοναστήρια και 14.000 Ναούς από τους 20.000, επίσης, απαγόρευσαν στους Ιερείς να τελούν Μυστήρια χωρίς άδεια. Ενώ, όσοι παρέβαιναν τους νόμους και εκδήλωναν φανερά την πίστη τους, διώκονταν παντοιοτρόπως και κατόπιν με στημένες δίκες στέλνονταν στις φυλακές, στα ψυχιατρεία και στην εξορία, όπου πέθαιναν από τις κακουχίες και τα βασανιστήρια.
Παρόμοιοι διωγμοί έγιναν και το 1972, όταν είχε αναλάβει την εξουσία ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ, αυτή την φορά δεν κατέστρεφαν ναούς και μοναστήρια, αλλά, με ένα νέο κύμα συλλήψεων τους έκλειναν στα ψυχιατρεία, οπού με χημικά φάρμακα και με βασανιστικές μεθόδους τους μετέτρεπαν σε πνευματικά και σωματικά ράκη.
Με την πτώση της ΕΣΣΔ, ήρθε το τέλος των διωγμών και η απόλυτη αποκατάσταση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας από το Ρωσικό κράτος.
