Όπως συνέβη καθ’ όλο το πρώτο έτος της προεδρίας Τραμπ, ο Λευκός Οίκος τελεί σε κατάσταση πολιορκίας απ’ το πλήθος των σκανδάλων που τον βαρύνουν:
- νέες αποκαλύψεις προέκυψαν για δύο υπουργούς της κυβέρνησης πως χρέωναν τα πολυτελή ταξίδια τους στους φορολογούμενους, κάτι που έχει κάμποσες φορές δει το φως της δημοσιότητας για μέλη της κυβέρνησης Τραμπ (διαβάστε εδώ)
- η Κάρεν ΜακΝτούγκαλ (Karen McDougal), τέως «κουνελάκι» του Playboy, ισχυρίστηκε πως είχε στο παρελθόν σχέση με τον πρόεδρο, υπόθεση που το κατά τ’ άλλα σκανδαλοθηρικό National Enquirer είχε «πνίξει», στον απόηχο των πρόσφατων αποκαλύψεων για την συνεύρεση—και την απίθανη ιστορία της απόπειρας επί χρήμασι συγκάλυψης της υπόθεσης—του Τραμπ με την πορνοστάρ Στόρμυ Ντάνιελς (Stormy Daniels)
- οι υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας—πρώτη του Ρόμπ Πόρτερ (Rob Porter) και δεύτερη εκείνη του συντάκτη ομιλιών Ντέιβιντ Σόρενσεν (David Sorensen) που υποχρεώθηκε σε παραίτηση προ δύο εβδομάδων—που ενδεικνύουν απόπειρα συγκάλυψης με την παροχή στήριξης ιδιαίτερα στον Πόρτερ απ’ τον Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου Τζον Κέλλυ (John Kelly), εν μέσω φημών που κυκλοφορούν εδώ και πολλές εβδομάδες πως ο τελευταίος οδεύει προς την έξοδο έχοντας χάσει την εύνοια του προέδρου (διαβάστε εδώ)
- η εντατικοποίηση της ποινικής έρευνας του Ειδικού Ανακριτή Ρόμπερτ Μάλερ (Robert Mueller III) με την απαγγελία νέων ποινικών κατηγοριών (διαβάστε εδώ το διεξοδικό κατηγορητήριο, και σε μορφή κειμένου απ’ τους καλούς συντάκτες του The Atlantic) σε Ρώσους παράγοντες και άλλα εμπλεκόμενα πρόσωπα, συνάμα με νέο τουϊτερικό meltdown του προέδρου το Σαββατοκύριακο κατά παντός, ακόμα κι εναντίον του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του, στρατηγού ε.α. Χ. Ρ. ΜακΜάστερ (H.R. McMaster) (διαβάστε εδώ, και σχόλιο εδώ), έπειτα από δηλώσεις του τελευταίου πως πλέον υπάρχουν αναντίρρητες αποδείξεις για τη ρωσική ανάμιξη στις Εκλογές του 2016
- και τέλος, η αυξανόμενη φημολογία πως η ποινική έρευνα του Μάλερ αγγίζει πλέον τον προεδρικό γαμπρό, Τζάρεντ Κούσνερ (Jared Kushner) (διαβάστε εδώ, και μικρό σχόλιο εδώ)
Αυτή δεν είναι καν ολόκληρη η λίστα των προβλημάτων του Προέδρου Τραμπ το τελευταίο Σαββατοκύριακο, μιας κι άφησα απ’ έξω το σπουδαιότερο στα μάτια του, που δεν είναι άλλο απ’ την πρόσφατη δημοσίευση των αποτελεσμάτων ερωτηματολογίου προς περίπου διακόσιους εγνωσμένους πολιτικούς επιστήμονες, οι οποίοι από καιρού εις καιρόν ερωτώνται να τεκμηριώσουν την κατάταξη σε σειρά ικανότητας κι αξιοσύνης των Αμερικανών Προέδρων. Ήδη ο Τραμπ τοποθετήθηκε στην 44η θέση, τελευταίος δηλαδή. Αυτό πρέπει να πόνεσε.
Όπως επισημαίνει ο Τομ Τόουλς στο άρθρο του, η τελευταία θέση θα μπορούσε να θεωρηθεί κι ως πράξη επιείκειας—ίσως γιατί δεν είχε πιο κάτω—καθώς η κυβέρνηση Τραμπ έπιασε νέο πολιτικό πάτο όταν βλέπουμε ότι οι παράγοντές της αισθάνονται πως το μακελειό στο σχολείο της Φλόριντα απομάκρυνε την εστίαση των πρωτοσέλιδων απ’ τα σκάνδαλα που την ταλανίζουν κι έτσι συνιστά μιαν πολύ χρήσιμη, επικοινωνιακή ανάπαυλα, γεγονός που κατέγραψαν σε άρθρο τους οι Άσλυ Πάρκερ και Φίλιπ Ράκερ (Ashley Parker & Philip Rucker) πάλι στην WaPo.
Τί άραγε έχουμε να διδαχθούμε εμείς εδώ στην μακρινή Ελλάδα απ’ αυτήν την καιροσκοπική και κυνική διαχείριση μιας άφατης τραγωδίας;
Πέραν του ότι ένας λαϊκιστής ηγέτης μ’ έκδηλη τη ναρκισσιστική συμπεριφορά θα επιχειρήσει να επιρρίψει αλλού τις ευθύνες για τη δική του ανεπάρκεια, ίσως θα ήταν ωφέλιμο να κατανοήσουμε χωρίς ίχνος ιδεαλισμού πως οι τραγωδίες των απλών ανθρώπων δύνανται να καταστούν ευκαιρία γι’ ανάσα ανακούφισης απ’ τους επικίνδυνους ηγέτες.
Κοντά σ’ αυτό, όμως, θα ’ταν χρήσιμο ν’ αντιληφθούμε πως για τον λαϊκιστή άρχοντα δεν υπάρχει πολιτικός πάτος που ο ίδιος δεν θα ήταν πρόθυμος ν’ αγγίξει και κατόπιν να καταδυθεί ακόμη βαθύτερα, εάν τούτο τον ωφελεί έστω και κοντόφθαλμα. Κι αυτό είναι από μόνο του μια τραγωδία για τους αρχόμενους.
