Παγκόσμια ημέρα ζυμαρικών σήμερα και στη χώρα μας, όπου μετράμε πολλούς και φανατικούς μακαρονάδες, η σωστή «πάστα» παραμένει ιστορία πολύ πονεμένη.
Λίγο το κακό συνήθειο αρκετών μανάδων, που περνάει και στα παιδιά, να κόβουν τα μακαρόνια, λίγο η λύσσα η κακιά που έχουμε ως λαός, να παραβράζουμε τα μακαρόνια, λίγο οι λάθος επιλογές ζυμαρικού σε σχέση με τη σάλτσα και τα υλικά του υπόλοιπου πιάτου, στην Ελλάδα η καλή μακαρονάδα δεν είναι απλή υπόθεση.
Ίσως, όμως, η χειρότερη κακοποίηση των ζυμαρικών στη χώρα μας να έχει να κάνει με μια μακαρονάδα, που την έχουμε στο νου μας κάπως, ενώ στην πραγματικότητα είναι κάτι το εντελώς άλλο: Την καρμπονάρα.
Ανήμερα, λοιπόν, της παγκόσμιας ημέρας ζυμαρικών, το meaculpa βρέθηκε σε ένα από τα λίγα εστιατόρια της Αθήνας, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει την αυθεντική, σωστή καρμπονάρα: Το Dal Professore στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου στο Μαρούσι.
«Πρώτα θα λυθεί το μεσανατολικό και μετά το πώς παρασκευάζεται αυθεντικά η καρμπονάρα,» λέει ο «καθηγητής» των ιταλικών γεύσεων, Νίκος Δημητροκάλλης. «Μπορούμε, όμως, να μείνουμε σε ορισμένα βασικά.»
«Η καρμπονάρα είναι ένα πιάτο με λίγα υλικά. Γκουαντσάλε, δηλαδή μάγουλο, που θυμίζει μπέικον αλλά είναι απείρως νοστιμότερο, πεκορίνο, που μπορεί να αναμειχθεί με ένα τρίτο παρμεζάνα ωρίμανσης, κρόκο αυγού και πιπέρια. Απαγορεύονται ΑΥΣΤΗΡΑ σκόρδα, κρεμμύδια και αρωματικά φυτά. Και το πιο βασικό: ΟΧΙ ΚΡΕΜΑ ΓΑΛΑΚΤΟΣ.»
Το πιάτο από το Λάτσιο εύκολα περιγράφεται, δύσκολα φτιάχνεται – ειδικά καθώς το δέσιμο της μακαρονάδας θέλει τέχνη και γίνεται εκτός φωτιάς.
Το να ξέρουμε όμως τι εστί καρμπονάρα δεν είναι τόσο δύσκολο.
«Την άλλη με τις κρέμες πες την μακαρονάδα με άσπρη σάλτσα, αλλά μην τη λες καρμπονάρα», λέει εύστοχα ο chef . Και ο δραστήριος επιχειρηματίας και καλοφαγάς συνδαιτυμόνας, Γιάννης Νικολαράκος, δίνει τον τίτλο: «Τέτοια μέρα λοιπόν στην Ελλάδα, ας είναι ημέρα κατά του βιασμού της καρμπονάρας!»
Καλή όρεξη!
K.M.
