Η 29χρονη ΑμεΑ κοπέλα βιαζόταν συστηματικά από συγχωριανούς της, ενώ οι βιαστές της, την πήγαιναν με δεμένα μάτια και σε άλλα χωριά.
«Μου έδεναν τα χέρια και τα πόδια και ούτε που ήξερα τι μου έκαναν»
«Με ανάγκαζαν και πήγαινα με 9-10 άτομα το βράδυ και έρχονταν 2-3 άτομα μαζί. Αυτό γινόταν για 1-2 χρόνια, κάθε βράδυ. Τους έλεγα ότι δεν ήθελα να πάω. Με πήγαιναν και σε σπίτια και σε άλλα αυτοκίνητα σε διάφορα χωριά τριγύρω. Δεν έβλεπα πού πήγαινα, γιατί μου είχαν δέσει τα μάτια. Μου έδεναν τα χέρια και τα πόδια και ούτε που ήξερα τι μου έκαναν. Το 2016 αυτά. Αυτοί φορούσαν κουκούλες και γάντια για να μη τους βλέπω. Δεν τους ήξερα καθόλου» εξομολογείται η 29χρονη σήμερα γυναίκα στην εφημερίδα «Πατρίς» για τα όσα μαρτυρικά βίωνε επί δύο χρόνια παραδομένη στις διαστροφές ανδρών που ασελγούσαν κατ’ εξακολούθηση στο κορμί της.
«Δεν έπαιρνα λεφτά όταν βρισκόμουν με τους άνδρες. Με νάρκωναν για να βρίσκομαι μαζί τους. Δεν είχα δει τι χάπια ήταν, μου τα έριχναν στο ποτό μου» λέει με δάκρυα στα μάτια η γυναίκα.
Η γυναίκα από τους ομαδικούς βιασμούς κυοφόρησε και γέννησε τελικά ένα παιδί, το οποίο είναι νόθο και στο νοσοκομείο όπου γέννησε στην Αθήνα, οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν της επέτρεψαν να το μεγαλώσει. «Έκανα ένα αγόρι, το έβλεπα συνέχεια όταν ήταν στο νοσοκομείο αλλά μου το πήραν. Μου λείπει το παιδί μου, στεναχωριέμαι και κλαίω που δεν το έχω μαζί μου. Έχω καταλάβει γιατί δε μου το έδωσαν. Δεν ξέρω ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού. Πέρασα δύσκολα, πέρασα πολλά και δε θέλω να την ξαναπατήσω πάλι».
Η 29χρονη τονίζει ότι «θέλω να φύγω, δεν αντέχω άλλο το χωριό. Ζητάω μια καλύτερα ζωή και μια δουλειά. Θέλω να τελειώσω το σχολείο, να πάρω το απολυτήριο και να φύγω». Πάντως, η ίδια, τα αδέλφια και ο πατέρας της ζουν κάτω από άσχημες συνθήκες σε μια αίθουσα που τους έχει παραχωρηθεί από τον δήμο, αφού το σπίτι τους καταστράφηκε.
