Με αυτόν τον τίτλο το περιοδικό Der Spiegel αφιερώνει πολυσέλιδο άρθρο στον Έλληνα αρχιμουσικό Θεόδωρο Κουρεντζή, «τον μάγο της μουσικής, που μουσικοί και μουσικόφιλοι ορκίζονται στο όνομά του». Από τη φετινή σεζόν ανέλαβε τη Συμφωνική Ορχήστρα της Νοτιοδυτικής Ραδιοφωνίας στη Στουτγάρδη.
«Το μουσικό του βασίλειο θα παραμείνει η πόλη Περμ της Σιβηρίας και η ορχήστρα του MusicAeterna» αναφέρεται στο άρθρο, «στην Στουτγάρδη θα εμφανίζεται με τη συμφωνική ορχήστρα 12 εβδομάδες τον χρόνο… μια ορχήστρα που προέκυψε για λόγους εξοικονόμησης χρημάτων από τη συγχώνευση δύο ορχηστρών». Και συνεχίζει: «Αλλά τι ήταν εκείνο που οδήγησε τον Κουρεντζή να εμφανίζεται ως εκτελεστής μέτρων λιτότητας; Ιδιαίτερα αυτός, ο υποτιθέμενος αντάρτης που του αρέσει να φωτογραφίζεται με δερμάτινα σακάκια, τριμμένα τζιν και μπότε, και που ισχυρίζεται ότι είναι αναρχικός, ενάντια στο σύστημα, κατά του σύγχρονου πολιτισμού»;
Η αρθρογράφος με γλαφυρό τρόπο αναφέρεται στα 150 μέιλ που αναγκάστηκε να στείλει, τα δεκάδες τηλεφωνήματα και συναντήσεις με διάφορους μάνατζερ και βοηθούς του επί πολλούς μήνες, τις σύντομες συναντήσεις της μαζί του σε άλλες πόλεις της Ευρώπης, μέχρις ότο «το καμάρι της Περμ», επιτέλους την υποδεχθεί στην πόλη της Σιβηρίας, 1200 χιλιόμετρα από τη Μόσχα. «Εκεί όπου με την ορχήστρα του και χωρίς μπαγκέτα διευθύνει χορεύοντας, χοροπηδώντας, αλλά με πάθος, όπου απαιτεί το κομμάτι… με έκσταση, με μαγεία… γι αυτό τον θαυμάζει το κοινό του, για την ικανότητά του να ερμηνεύει τους κλασικούς με νέο τρόπο, για τις ανεξάντλητες αντιθέσεις, για το ότι γi’ αυτόν όλα είναι δυνατά» γράφει χαρακτηριστικά.
Σε μια άλλη προσπάθεια να δώσει στους αναγνώστες να καταλάβου, γιατί ο Κουρεντζής έφτασε σε τέτοιο επίπεδο επιτυχίας, η αρθρογράφος επικαλείται μαρτυρία στενού φίλου του από τις σπουδές, που είναι τώρα διευθυντής της Όπερας του Περμ. «Δεν είναι μόνο το θεϊκό του ταλέντο να ερμηνεύει τη μουσική με τον δικό του περίεργο τρόπο, είναι και η αποφασιστικότητά του να κάνει αυτό που θέλει, όπως το θέλει και να μην κάνει πίσω» λέει. «Εκ των υστέρων είναι εύκολο να ισχυρίζεται κανείς ότι ήταν όλα σωστά. Αλλά πριν από 15 χρόνια, όταν ήρθε στη Σιβηρία, δεν τον ήξερε κανείς».
Πηγή DW
