Γράφει ο Ζαν Ντανιέλ Κολομπανί*
Θυμάμαι μια σκηνή στην ταινία «Τα ξαδέρφια» όπου ο Ντανιέλ, Ισραηλινός πράκτορας, λέει στον Μουσταφά, Αιγύπτιο πράκτορα, σε αποστολή στο Τελ Αβίβ…
«Τι κάνεις εσύ εδώ Μουσταφά, ούτε γη σου είναι ούτε πατρίδα σου».
Και γέλαγε ο Μουσταφά λέγοντάς του «Την ίδια ερώτηση ήθελα να σου κάνω και εγώ».
Φανταστείτε ότι η ίδια σκηνή αυτή αναπαράγεται στη Μέση Ανατολή, αλλά αυτή τη φορά όχι σε ταινία αλλά στην πραγματικότητα.
Ως γνωστόν, η συγκεκριμένη περιοχή αποτελούσε πάντα στόχο πολλών χωρών που έχουν συμφέροντα στρατηγικά, οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά.
Με λίγη σκέψη, έρχονται στο μυαλό μας χώρες όπως Αγγλία, ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία, κλπ., χώρες που είχαν αποικίες στην ευρύτερη περιοχή.
Να μην ξεχνάμε όμως ένα πολύ σημαντικό ζήτημα στρατηγικής, ότι υπάρχουν και άλλες χώρες που έχουν μεγάλα συμφέροντα στην περιοχή αυτή.
Αυτό που συμβαίνει τώρα στη Λιβύη είναι μια μικρή σκηνή από μια μεγάλη ταινία. Ας ξεκινήσουμε όμως από το τέλος της.
Μετά τη σύσκεψη του τουρκικού συμβουλίου ασφαλείας υπό την προεδρία του Ερντογάν στις 22/07/2020, όπου ανακοινώθηκε ότι η Τουρκία δεν θα διστάσει να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη, προκειμένου να στηρίξει την κυβέρνηση Φαγιέζ αλ Σαράζ και να προστατεύσει τον λιβυκό λαό, είναι εύλογο να αναρωτιέστε, για ποιο λόγο το κάνει αυτό…και γιατί εμπλέκεται τώρα σε αυτή την κατάσταση…
Θέλει πραγματικά να βοηθήσει τον λιβυκό λαό ή έχει άλλα συμφέροντα ; Και εν τέλει, η Τουρκία κινείται μόνη της ή υποκινείται από άλλες δυνάμεις; Κι αν έχει πλάτες, ποιες είναι αυτές και τι θέλουν, και γιατί την στηρίζουν;
Για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα πρέπει να έχουμε άποψη όλης της ταινίας, να δούμε ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές, πού γυρίστηκε, ποιοι είναι οι παραγωγοί και ποιος είναι ο σεναριογράφος.
Η Λιβύη είναι μια μικρή σκηνή από μια μεγάλη ταινία δράσης, όπου πλάνα της κυκλοφορούν στην αραβική περιοχή. Το σενάριο της ταινίας μιλάει για κράτη που θέλουν να ελέγχουν τις αραβικές χώρες, αλλά χωρίς στρατιωτική παρέμβαση, ούτε με τη δύναμη πυρός, γιατί αυτές οι τεχνικές είναι πλέον παλαιωμένες.
Ελέγχεις τα καθεστώτα αυτών των χωρών με την υπακοή. Και έτσι κερδίζεις τους ίδιους στόχους και πολιτικά και στρατιωτικά οφέλη, αναίμακτα και οικονομικότερα από έναν πόλεμο.
Και αν θέλετε να μάθετε πώς, αυτό θα γίνει με το να δοθεί δύναμη σε ισλαμικά ρεύματα και κινήματα και να υποστηριχθούν αυτά, για να φτάσουν στην εξουσία ως εναλλακτική λύση, ώστε να αναλάβουν την διακυβέρνηση, έχοντας ως βάση τον λαό.
Χρησιμοποιείς την θρησκεία, το όπλο που δεν έχει αντίλογο και ειδικά στις ισλαμικές χώρες.
Αν καταφέρουν και φτάσουν στην εξουσία, θα έχουν επιτύχει την μεγάλη νίκη, θα μπορέσουν τα κράτη που τους βοήθησαν και τους χρηματοδότησαν να έχουν πλήρη πρόσβαση, και αν δεν το καταφέρνουν, αρκούνται να φτάσουν στη Βουλή, στην κυβέρνηση ή σε οποιαδήποτε θέση ισχύος από όπου θα μπορούν να επιβάλουν τα συμφέροντα τους…
Και αν στο τέλος δεν καταφέρνουν τίποτα απολύτως, μόνο η ύπαρξή τους θα δημιουργήσει ανησυχία στο σύστημα.
Είτε, εναλλακτικά, ως αντιπολίτευση για να πιέσει πολιτικά, είτε ως παραστρατιωτικές ομάδες που μπορούν να πραγματοποιούν αποστολές με στόχους. Και στο τέλος θα είναι κερδισμένοι.
Οι πρωταγωνιστές της ταινίας είναι τα ισλαμικά ρεύματα και το πολιτικό Ισλάμ με όλα του τα δόγματα, είτε αυτά είναι οι μετριοπαθείς, είτε οι ριζοσπαστικοί.
Κάθε μέρος έχει ρόλο στην ταινία αυτή.
Θα βρεις αδελφούς μουσουλμάνους, Αλ Χούτι, Δαες, Αλ Νούσρα, όλοι υπάρχουν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του συγγραφέα.
Και ποιος είναι ο συγγραφέας ;
Παρεμπιπτόντως, δεν είναι ένας συγγραφέας αλλά είναι πολλοί και τα ονόματά τους δεν είναι κρυφά, η φήμη τους είναι πάντα στην κορυφή.
Θα τους βρεις σε όλες τις αναταραχές της περιοχής της μέσης Ανατολής.
Τουρκία, Κατάρ – Ιράν και μπορούν να αποκτήσουν νέο τίτλο ως οι νέοι κατακτητές του αραβικού κόσμου.
Τα συμφέροντά τους κοινά και κοινοί οι στόχοι.
Και πάμε να κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή για κάθε μια από αυτές:
- Κατάρ, ένα μικρό κράτος στον αραβικό κόλπο, σε μικρή έκταση με λίγο πληθυσμό, έχει 20% απόθεμα φυσικού αερίου και τεράστιο πλούτο. Ταυτόχρονα είχε πάντα φόβο και εξάρτηση από τις μεγάλες χώρες τριγύρω της, έχοντας πάντα ένα όνειρο. Να έχει επιρροή και φωνή στην ευρύτερη περιοχή.
Τι να κάνει με τα λεφτά χωρίς επιρροή και ασφάλεια; Για την ασφάλεια είχε πολύ εύκολη λύση, να φέρει τις ΗΠΑ και να ανοίξει την μεγαλύτερη στρατιωτική βάση στην περιοχή (Αλ Ουντέιντ). Τι απομένει… Η επιρροή… και θα επανέλθω σε αυτό μετά.
- Τουρκία, χώρα της ανατολικής Μεσογείου, στρατιωτική δύναμη μεν, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να κάνει συμμαχίες για μεγαλύτερη ασφάλεια. Μπήκε στο ΝΑΤΟ, φιλοξενεί αμερικανική στρατιωτική Βάση (βάση Ανγερλικ), έχει όνειρο την επέκταση και κυριαρχία προσπαθώντας να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και απέτυχε. Χρειάζεται εναλλακτική, να επεκταθεί και να ικανοποιήσει τα συμφέροντά της. Χρειάζεται 2 συμμάχους, έναν με λεφτά και έναν με επιρροή και οι δύο να έχουν κοινούς στόχους που δεν θα επιτύχουν παρά μόνο με πλήρη έλεγχο τον αραβικών χωρών.
Συμφέροντα αγαπητοί μου,
τους λείπει μόνο μια μαριονέτα να καθοδηγεί την σκηνή, εικονικά βέβαια, με τα δάχτυλα των χεριών τους να καθοδηγούν και να υποστηρίζουν οικονομικά στρατιωτικά και πολιτικά. Η μαριονέτα αυτή είναι τα ισλαμικά ρεύματα και πράγματι πέτυχε το σχέδιο. Και μετά την αραβική άνοιξη οι αδελφοί μουσουλμάνοι έφτασαν στην εξουσία στην Αίγυπτο, και στην Τυνησία (κόμμα Αναγέννηση), στη Βουλή και στο Μαρόκο θα βρείτε (Κόμμα δικαιοσύνης και ανάπτυξης που είναι κεκαλυμμένοι αδελφοί μουσουλμάνοι, μαζί με τη Συρία και τη Λιβύη, όλες οι παραστρατιωτικές ομάδες δουλεύουν επί το έδαφος.
Όλα δουλεύουν ρολόι, ως κυβερνώντες, ως αντιπολίτευση ή ως παραστρατιωτικές ομάδες. Δεν είναι μόνο αυτό. Έχουν κερδίσει στόχους πολιτικούς και ασκούν επιρροή.
Το Κατάρ που δεν είχε καθόλου πολιτικό βάρος στην περιοχή, καθώς η ιστορία της Παλαιστίνης είναι ίδια με την ημερομηνία ίδρυσης του, απέκτησε θέση στο διαπραγματευτικό τραπέζι μόνο επειδη υποστηρίζει τη Χαμάς οικονομικά και στα Μέσα ενημέρωσης. Θυμάστε παραπάνω που μίλησα για την έλλειψη της επιρροής και μεγάλης φωνής (αυτό συμβαίνει στη πραγματικότητα).
Το σχέδιο πήγε όπως ακριβώς ήθελαν, εκτός από την Αίγυπτο που βγήκε από την γραμμή και ανέτρεψε το τοπίο, αλλά ήρθε η Λιβύη για να ζωντανέψει το σχέδιο, ένας τόπος γεμάτος φυσικό αέριο και πετρέλαιο και μια γεωστρατηγική περιοχή στη Μεσόγειο και στην καρδιά των αραβικών χωρών και μην ξεχάσουμε την Τουρκία και το Ιράν. Όπου υπάρχουν τα ισλαμικά ρεύματα θα τους βρεις επί σκηνής.
Αν δεν υπήρχε η κυβέρνηση της Τρίπολης και οι παραστρατιωτικές ομάδες, δεν θα υπήρχε αιτία για την ύπαρξη της Τουρκίας στη Λιβύη για να επιτύχει τα συμφέροντά της εκεί.
Θυμάστε την επίτευξη της επιρροής μέσω των ρευμάτων αυτών. Είναι υποστήριξη σε όλους τους τομείς, είναι επενδυτικό σχέδιο (πολιτικά μέσω των διεθνών συμμαχιών και στρατιωτικά όπως κάνει η Τουρκία με την διάθεση όπλων και ειδικών συμβούλων, στρατιωτικών και άλλων) στα ΜΜΕ και οικονομικά και εδώ βρίσκεται ο ρόλος του Κατάρ να έχουν αεροπλάνα γεμάτα και φωνή σε όλα τα σπίτια της αραβικής χερσονήσου. Και δυσφήμηση εκείνων που είναι εχθρικοί στα ρεύματα αυτά. Στη Λιβύη για παράδειγμα, δείχνουν ότι στηρίζοντας την κυβέρνηση του Σάρατζ (Αλουιφακ) στηρίζουν τη νομιμότητα, παρόλο που η Βουλή της Λιβύης είναι το μοναδικό εκλεγμένο όργανο, η κυβέρνηση όμως ήρθε μετά τη συμφωνία του Σουχαιράτ και ήρθε με συγκεκριμένες εξουσίες και συγκεκριμένη διάρκεια.
Η περίοδος χάριτος έληξε τώρα εδώ και 2 χρόνια και δεν έκανε τίποτα από τις υποχρεώσεις της και δεν έχει καμία εξουσία τώρα. Αλλά αν με ρωτάτε γιατί έχει αναγνώριση από τα περισσότερα κράτη, θα σας απαντήσω ότι όλοι έχουν εμπορικές συμφωνίες μαζί της που δεν είναι έτοιμοι να τις χάσουν αν πέσει η κυβέρνηση Σάρατζ και η Τουρκία πρώτη, που παράνομα προχώρησε στην οριοθέτηση της θαλάσσιας ζώνης και συμφωνίας ασφαλείας που της δίνει δικαίωμα να επέμβει ανά πάσα στιγμή στα εσωτερικά της Λιβύης και οι συμφωνίες αναδόμησης και όπλα για τις τουρκικές επιχειρήσεις με δισεκατομμύρια. Αν πέσει η κυβέρνηση Σάρατζ όλα αυτά αποτυγχάνουν.
Έτσι έχουμε καταλάβει το ποιος σχεδιάζει και ποιος υλοποιεί…
Βεβαίως λέτε, και που είναι το Ιράν; Παρόλο που δεν επηρεάζει την κατάσταση στη Λιβύη, έχει μεγάλο σχέδιο στην αραβική περιοχή. Ιράκ, Συρία, Υεμένη και Λίβανο.
Αυτό το κοινό σχέδιο της Τουρκίας με το Κατάρ, έχει και κοινό ενδιαφέρον την χρήση των μουσουλμανικών ρευμάτων, με το Ιράν να χρησιμοποιεί τους σιίτες όπως το Χεζμπολάχ στο Λίβανο και οι Χούτι στην Υεμένη, και έτσι το Ιράν θα έχει ειδικό επεισόδιο στην ταινία αυτή.
Να σας κάνω μια ερώτηση;
Έχετε σκεφτεί αν πετύχει το σχέδιο Ιράν – Τουρκίας και Κατάρ, πώς θα είναι η κατάσταση;
Είτε είναι αυτοί Σουνίτες, είτε είναι Σιίτες ο τρόπος διακυβέρνησης των ισλαμικών ρευμάτων είναι ο ίδιος:
- Δεν αναγνωρίζουν τις πατρίδες, δεν υπάρχει κάτι που λέγεται χώρα, υπάρχουν κράτη που υπακούν στο κεφάλαιο, είτε αυτό θα είναι η Τουρκία στον Οθωμανό Σουλτάνο, είτε στο Ιράν στον Μουλά, είτε στο Κατάρ στο χρήμα.
- Σε όλα αυτά τα καθεστώτα υπάρχουν πάντα παραστρατιωτικές ομάδες παράλληλα με τον στρατό και την Αστυνομία έχοντας ύπαρξη και βάρος. Όπως ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας που υπακούν μόνο στον Ερντογάν και όχι στην Τουρκία αριθμούν χιλιάδες και έχουν ρόλο παράλληλα με την κρατική ασφάλεια, όπως και Το Σώμα της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς στο Ιράν, που δεν είναι στο στρατό της χώρας και χαρακτηρίζεται παράλληλη δύναμη του στρατού, υπακούουν μόνο τον Μουλά και οι ΗΠΑ τους αναγνωρίζουν από πέρυσι ως τρομοκρατική οργάνωση και την στρατιωτική δύναμη του Χεζμπολάχ που είναι η παράλληλη δύναμη του στρατού στο Λίβανο.
Και είδατε στην Αίγυπτο, στην περίοδο διακυβέρνησης των αδελφών μουσουλμάνων που κατέβαζαν πολιτοφυλακή στους δρόμους, να διαλύουν τις συγκεντρώσεις με κράνη και ραβδιά και δεν έχουν καμία σχέση με την αστυνομία. Παραλίγο να γίνουν όπως τα άλλα παραπάνω.
Χαρακτηριστικό τους είναι ότι δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία, παρόλο που την χρησιμοποιούν για να φτάσουν στους στόχους τους.
Θέλουν να πέσουν τα αραβικά καθεστώτα και να φέρουν καθεστώτα που ακολουθούν τα ισλαμικά ρεύματα όπου έχουν μεγάλα ποσοστά στη λαϊκή βάση και μπορούν να κερδίσουν τις εκλογές χρησιμοποιώντας τη θρησκεία.
Και στο τέλος αγαπητοί αναγνώστες αυτά τα συστήματα βασίζονται στην υποταγή, υπακοή και φυλώντας το χέρι του Χαλιφάτου ή του Μουλά (οποιουδήποτε).
Κάτι που θα σας καταπλήξει είναι τα χαρακτηριστικά του σχεδίου αυτού που χρησιμοποιεί την θρησκεία και μιλά για την εφαρμογή της στα αραβικά κράτη, αλλά δεν θα ακούσεις περί αυτού στα κράτη που το υποστηρίζουν.
Έχετε δει διαδήλωση με εκατομμύρια κόσμο να ζητά αλλαγή του σύνταγματος στην Τουρκιά, ενώ η επίσημη θρησκεία είναι ισλαμική και όχι ευρωπαϊκή.
Ή να δεις μια μικρή διαδήλωση για να επαναφέρουν την εκτέλεση σύμφωνα με την Σαριά (ισλαμικός νόμος).
Αφήνοντας αυτά στην άκρη αγαπητοί, έχετε δει στα μέσα ενημέρωσης του Κατάρ η της Τουρκίας να μιλάνε για την ύπαρξη αμερικάνικων βάσεων; Κάνουν ότι δεν τα βλέπουν;
Αυτή είναι η στρατηγική, δεν υπάρχει κάτι στην πολιτική να παρέχεται δωρεάν, αφού τα καθεστώτα της Τουρκίας και του Κατάρ έχουν προωθήσει στους Αμερικάνους και την δύση ότι είναι μουσουλμάνοι μετριοπαθείς και είναι οι μεσάζοντες που μπορούν να διαπραγματευτούν με αυτά τα ρεύματα για να μπορούν να επιτύχουν τους στόχους τους στην Μέση Ανατολή.
Αυτό έγινε πραγματικά επι της προεδρίας Ομπάμα όταν υιοθέτησε την ιδέα ότι πρέπει να στηριχθούν τα ισλαμικά ρεύματα για να διώξουν τα παλιά καθεστώτα στην αραβική άνοιξη, φέρνοντας στην επιφάνεια καθεστώτα με το πολιτικό Ισλάμ.
Οι Tαλιμπάν (δημιουργία των Αμερικάνων) όταν θέλουν διάλογο μαζί τους παρεμβαίνει το Κατάρ.
Και ο διάλογος συνεχίζεται στην Ντόχα από τις αρχές του χρόνου με αίτημα από τους Ταλιμπάν.
Νομίζω έτσι όλα τα κομμάτια του παζλ έχουν μαζευτεί, καταλάβατε το σχέδιο, την ιδεολογία του και το χαρακτήρα του. Η Τουρκία, το Κατάρ και το Ιράν κέρδισαν πολλά από τα σχέδιά τους για να επιτύχουν τον στόχο τους, την κυριαρχία στον αραβικό κόσμο.
Όλοι μας αναρωτιόμαστε, αυτό το σχέδιο μπορεί κανείς να το σταματήσει;
Πάρα πολλές χώρες, η μια από αυτές είναι η γειτόνισσα της Λιβύης, Αίγυπτος και όλες οι αραβικές χώρες εκτός από το Κατάρ.
Η Τουρκία που απέχει 4000 χλμ. από τη Λιβύη, απευθύνθηκε στην Αίγυπτο για να μην αναχαιτιθεί, η έφοδός της στη Βόρεια Συρία παρόλο που υπάρχει επίσημη κυβέρνηση αναγνωρισμένη διεθνώς, όπου ξεκίνησαν να κάνουν χρήση της λίρας εκεί.
Στο βόρειο Ιράκ, όπου υπάρχει επίσημη κυβέρνηση, μπήκε η Τουρκία και οικειοποιήθηκε τα αποθέματα νερού τους .
Μπαίνουν σε πολλά Κράτη γύρω τους με δικαιολογία την εθνική ασφάλεια και στηρίζοντας άλλες χώρες όπως το Αζερμπαϊτζάν και η Λιβύη υποστηρίζοντας ότι είναι αδέλφια.
Και όλα αυτά είναι παραμύθια. Ο στόχος της Τουρκίας είναι το φυσικό αέριο, η πώληση όπλων και παραστρατιωτικές ομάδες, η είσοδος των τουρκικών εταιρειών για ανοικοδόμηση και άνοιγμα σε μεγάλες αγορές για τα τούρκικα προϊόντα.
Εν κατακλείδι για να καταλάβουμε τη σκηνή, πρέπει να δούμε όλη την ταινία και να μάθουμε για όλα τα μέρη της, τα συμφέροντά τους και τους στόχους τους. Δείτε τις σκηνές.
Την πολιτική πάντα την οδηγούν τα συμφέροντα.
Είμαστε Πολίτες και πρέπει πάντα να στηρίζουμε τη πατρίδα πρώτα.
*Σύμβουλος σε θέματα Μεταναστευτικής Πολιτικής και Οργανωμένου Εγκλήματος / colombani.gr
