Από την αρχή της θητείας της νέας κυβέρνησης έχω γράψει πως, για ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος, δεν έχει μεγάλη σημασία τι θα κάνει στα υπόλοιπα θέματα εάν δε λύσει το μεταναστευτικό. Το Νοέμβριο του 2019 τα ευρήματα στο Ευρωβαρόμετρο αποδείκνυαν πως είχα δίκιο: Λιγότερο από ένα χρόνο πριν οι πολίτες της χώρας θεωρούσαν τους ελέγχους στα σύνορα και την απώλεια πολιτιστικής κληρονομιάς τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετώπιζαν.
14 μήνες μετά την εκλογή της η κυβέρνηση έχει καταφέρει, σε μεγάλο βαθμό, να «κλείσει τις τρύπες» και πλέον να εισέρχονται πολύ λιγότεροι πρόσφυγες και λαθρομετανάστες σε μήνα-μήνα σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές. Άρα έχει λύσει σε ένα βαθμό το πρώτο σκέλος, τον έλεγχο των συνόρων. Εάν αυτή η κατάσταση κρατηθεί ως έχει, πλέον (σε επίπεδο κράτους μέλους) το ζητούμενο θα είναι η διαχείριση όσων μεταναστών έχουν ήδη εισέλθει στη χώρα παράνομα. Κι αυτό πρέπει να γίνει με τρόπο κατά τον οποίο οι πολίτες δεν θα νοιώθουν πως απειλείται η ταυτότητά τους. Σε αυτό το σκέλος τα πράγματα είναι δύσκολα. Τα νησιά έχουν γεμίσει, το κέντρο της Αθήνας επίσης, δομές ξεφυτρώνουν παντού σαν μανιτάρια μετά τη βροχή. Και ύστερα ήρθε ο κορονοϊός. Ήρθε για να χτυπήσει την παγκόσμια οικονομία και προφανώς και αυτήν της χώρας μας. Όπως έχω ξαναγράψει πολλάκις, συνδυασμός οικονομικής και ταυτοτικής κρίσης δημιουργεί ένα εξαιρετικά εύφλεκτο μείγμα το οποίο κοχλάζει και χρειάζεται παρά μόνο ένα μικρό γεγονός για να καλύψει τα πάντα και να οδηγήσει στην επικράτηση του συναισθήματος στο εκλογικό σώμα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και βρισκόμαστε κοντά σε κάτι τέτοιο.
Διαβάζω πως τα μισά εισερχόμενα κρούσματα σε δύο νοσοκομεία αναφοράς στην Αθήνα είναι από μετανάστες του κέντρου της Αθήνας. Με ένα δεύτερο κύμα κορονοϊού να έρχεται σκέφτεστε που μπορεί να οδηγήσει αυτό; Μπορείτε να φανταστείτε τις κλίνες των νοσοκομείων γεμάτες και πολίτες της χώρας να μην μπορούν να βρουν κρεβάτι ενώ ένα αρκετό χ ποσοστό θα καλύπτεται από λαθρομετανάστες; Μπορείτε να σκεφτείτε τις οικονομικές επιπτώσεις στους πολίτες της χώρας ενός δεύτερου, έστω τοπικού, lock down το οποίο θα συνδεθεί με το μεταναστευτικό, εξαιτίας του αυξημένου αριθμού κρουσμάτων σε μετανάστες σε σχέση με τον πληθυσμό τους; Μπορείτε να σκεφτείτε τα μαγαζιά να κλείνουν, άνθρωποι να χάνουν τη δουλειά τους και την ίδια στιγμή να βλέπουν στα κοινωνικά δίκτυα βίντεο με μετανάστες να μετράνε τα πενηντάρικα της ΕΕ; Πιστεύετε πως θα σκεφτούν λογικά; Πώς θα μείνουν ψύχραιμοι; Ή πως όταν έρθει η ώρα θα ψηφίσουν με το συναίσθημα. Έχω επανειλημμένως πει πως το πολιτικό σκηνικό μπορεί να φαίνεται σταθερό κανείς όμως δεν κοιτά πως η κυβέρνηση περπατάει πάνω σε ένα στρώμα πάγου. Μία ρωγμή και έχει πέσει σε παγωμένα νερά.
Μέσα σε όλο αυτό το καζάνι που βράζει ήρθε και η απόφαση της ΕΕ να ρίξει και άλλο λάδι στη φωτιά. Αποφάσισε να δώσει 10,000 € για κάθε ενήλικο μετανάστη που δέχεται η κάθε χώρα. Η ΕΕ, η οποία δέχεται πως η Ευρώπη έχει δημογραφικό πρόβλημα, αντί να αποφασίσει να δώσει 10,000 € σε κάθε ευρωπαϊκή οικογένεια για κάθε πχ δεύτερο ή τρίτο παιδί που γεννάει αποφασίζει να πριμοδοτήσει τις χώρες που δέχονται μετανάστες. Την ίδια μάλιστα στιγμή που η πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος φοβάται να μην χάσει την πολιτιστική της κληρονομιά. Είναι σαν να έχεις πιει ουίσκι, μετά βότκα και να σου λέει η ΕΕ «πιές και αυτό το σφηνάκι τεκίλα». Πόσα να αντέξει αυτό το στομάχι-κοινωνία;
Βέβαια, αυτά παθαίνεις όταν επί δεκαετίες έχει αφήσει να ηγείται της ΕΕ ο λογιστής που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το δικό του ισοζύγιο στο τέλος της χρονιάς και λαμβάνει αποφάσεις μόνο βάση αυτού. Η Ελλάς χρειάζεται δύσκολες αποφάσεις και σωστή διαχείριση από την κυβέρνηση στο θέμα του μεταναστευτικού ενώ η ΕΕ ηγεσία με στρατηγική ματιά. Αλλιώς η πρώτη ενδέχεται να βρεθεί σε σοβαρότατη αστάθεια ενώ η δεύτερη να ξαναγίνει ΕΟΚ.
