Γράφει ο *Ευστράτιος Δ. Κοκκινέλλης.
Το 2020 θα είναι σίγουρα ένα έτος που θα μείνει σε όλες/ όλους αξέχαστο. Ναι, δε διανύουμε τις τελευταίες μέρες του πρώτου έτους της νέας δεκαετίας, για να γράφεται η παραπάνω πρόταση, αλλά μέσα σε 90 μέρες έχουμε βιώσει πάρα πολλά, πρωτόγνωρες καταστάσεις, που αυτοί οι τρείς μήνες θυμίζουν χρόνια.
Από τις αρχές του μήνα, και η Ελλάδα ζει στον αστερισμό του κορωνοϊού. Ενός ακάλεστου επισκέπτη, ενός αόρατου ιού που ταλανίζει έναν ολόκληρο πλανήτη, μια ολόκληρη ανθρωπότητα. Ενός ιού πολύ “κοινωνικού” και επικίνδυνου, μιας και αγαπάει κι έχει χάρισμα να προσθέτει χιλιάδες στη λίστα των φίλων του. Έτσι, η Κυβέρνηση, αντέδρασε τάχιστα κι από τις 11/03/2020, συνιστά να μείνουμε σπίτι. Όλοι μένουμε σπίτι, εκτός από τους διαμένοντες στα ΚΥΤ.
Συγκεκριμένα, η Κυβέρνηση αποφάσισε για την αντιμετώπιση του ιού και την παρεμπόδιση αυτού, να λάβει μέτρα πρωτόγνωρα, τα οποία σταδιακά γίνονται πιο σκληρά. Το τελευταίο μέτρο, μέχρι το επόμενο, είναι ο αυστηρός περιορισμός κυκλοφορίας στην επικράτεια της χώρας, κι οι μετακινήσεις να επιτρέπονται μόνο με άδεια για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων αναγκών ή για εργασία. Για την τήρηση των παραπάνω, συνδράμει η Αστυνομία έως και η Πυροσβεστική. Κάπου εδώ, όμως, μπαίνουν στην υπόθεση και τα ΚΥΤ, το ΚΥΤ της Μόριας.
Στην περιοχή της Μόριας, στο χωριό, οι κάτοικοι έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και τηρούν τα μέτρα ασφάλειας της Κυβέρνησης. Κυκλοφορούν, μόνο όσες/ όσοι έχουν πραγματικά ανάγκη, οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι της περιοχής, όπου κι’ αυτοί κοιτάζουν να επιστρέψουν το συντομότερο δυνατό στις οικίες τους.
Αυτοί που δείχνουν ότι δεν έχουν αντιληφθεί το μεγάλο ζήτημα της πανδημίας, φαίνεται πως είναι οι διαμένοντες στο ΚΥΤ. Οι διαμένοντες, λοιπόν, σε καθημερινή βάση σουλατσάρουν γύρω από τον καταυλισμό, στις παρακείμενες πλαγιές, καθώς και στα παρακείμενα επαρχιακά οδικά δίκτυα. Δε διστάζουν, μάλιστα, πολλές φορές να παίζουν μπάλα στα τελευταία, θέτοντας σε κίνδυνο ατυχήματος τόσο εαυτούς, όσο κι οδηγούς.
Η δράση τους δεν σταματά εκεί! Τις τελευταίες μέρες, έχει παρατηρηθεί έξαρση της εγκληματικότητας, έχοντας ως στόχο αγροτικές κατοικίες, αγροκτήματα και ξωκλήσια.
Τα παραπάνω αποτελούν την πραγματικότητα που βιώνουν οι κάτοικοι του χωριού της Μόριας, αλλά και των όμορων κοινοτήτων. Είναι λογικό να συμβαίνουν, από τη στιγμή που ο καταυλισμός αριθμεί 22.000 και πλέον διαμένοντες, και η όλη κατάσταση να βρίσκεται εκτός ελέγχου. Έχουμε να κάνουμε με τον μεγαλύτερο καταυλισμό ευρωπαϊκά, κι ίσως τον μεγαλύτερο παγκοσμίως.
Έχουμε να κάνουμε με μια ζούγκλα, η οποία πρέπει χθες να κλείσει, να απελευθερωθούν ντόπιοι και λαθρομετανάστες από τα δεσμά αυτής. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, εδώ στη Μόρια, κι όποιος αντέξει…
Υ.Γ. Πολλοί, εύλογα, θα αναρωτηθείτε πως γίνεται να συμβαίνουν τα παραπάνω, αφού υπάρχουν αστυνομικές δυνάμεις στην ευρύτερη περιοχή και τους εμποδίζουν να κατευθυνθούν προς το χωριό, τα γύρω χωριά και την πόλη του νησιού. Η απάντηση είναι πως το ΚΥΤ βρίσκεται σε αμιγώς αγροτική περιοχή, όπου υπάρχουν πολλά δρομάκια για να φύγουν και οι αστυνομικές δυνάμεις δεν είναι κι από τις πιο πολυπληθείς…
O *Ευστράτιος Δ. Κοκκινέλλης είναι Δημοσιογράφος και Φοιτητής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
