Δικαιοσύνη και αλήθεια. Δύο έννοιες που αρκετές φορές ταυτίζονται, αρκετές πάλι όχι. Πόσες και πόσες φορές έχουμε δει τη δικαιοσύνη να μην καταφέρνει εν τέλει να αποδείξει την αλήθεια, να «απαλλάσσει λόγω αμφιβολιών», να αδικεί παρότι είναι εκεί για να δικαιώνει.
Όπως κάθε θεσμός και κάθε αρχή, λειτουργεί και λειτουργείται από ανθρώπους. Ο συγκεκριμένος θεσμός μάλιστα, έχει και απολύτως συγκεκριμένο μπούσουλα. «Το γράμμα του νόμου» όπως συνηθίζει να λέγεται.
Νομιμοποίηση μέσω διαδικασίας
Ο Νίκλας Λούμαν αναφέρεται στη δικαιοσύνη και λέει συγκεκριμένα πως η απόφαση της δικαιοσύνης νομιμοποιείται μέσω της δικονομίας που ισχύει στις δικαστικές αίθουσες. Όλη της διαδικασίας δηλαδή η οποία περιλαμβάνει στοιχεία, μαρτυρίες, επιχειρήματα, έγγραφα και όλα όσα χρειάζονται για να είναι εν τέλει η διαδικασία άρτια.
Αν σταθούμε στον σωστό ορισμό που δίνει ο Λούμαν, λαμβάνοντας παράλληλα υπ’ όψιν ότι και ο Άρειος Πάγος ελέγχει επί της ουσίας δικονομικά τις υποθέσεις, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η αλήθεια έρχεται σχεδόν σε δεύτερη μοίρα. Κι αυτό γιατί υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μην εκφραστεί με αρκετές μαρτυρίες ή αποδεικτικά στοιχεία.
Στις 7 Οκτωβρίου, η ελληνική δικαιοσύνη καλείται να λάβει μια ιστορική απόφαση. Καλείται να γνωστοποιήσει σε όλους και με το γράμμα του νόμου, αν η Χρυσή Αυγή είναι ή όχι, εγκληματική οργάνωση. Κι εδώ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα δικαστικής διαδικασίας και αλήθειας.
Η αλήθεια, είναι προφανής. Μία οργάνωση που ομνύει στον Χίτλερ, της οποίας το βασικό σύνθημα είναι «Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή» και η οποία αποδεδειγμένα έχει προβεί σε τραμπουκισμούς, ωμότητες, δολοφονία και δολοφονικές ενέργειες, μια οργάνωση που θέλει να επαναφέρει ότι φριχτότερο έζησε ποτέ ο πλανήτης, καθαρόαιμη ναζιστική, κάθε άλλο παρά νόμιμη ή δημοκρατική ή ηθικά και ιστορικά αποδεκτή δεν θα μπορούσε να είναι.
Η δικαιοσύνη όμως, για να τεκμηριώσει την απόφασή της, χρειάζεται απτά στοιχεία. Έχει; Βάσει των όσων κρίνουμε εμείς, έχει. Εμείς όμως δεν είμαστε ούτε δικαστές, ούτε δικαστικοί λειτουργοί, ούτε καν δικηγόροι ώστε να κρίνουμε αν τα στοιχεία είναι απτά και αρκετά.
Ποιος είναι ο ρόλος μας;
Όπως είπαμε και προηγουμένως, η δικαιοσύνη νομιμοποιεί την απόφασή της μέσω της διαδικασίας της δίκης. Η δίκη, έχει συγκεκριμένες οδούς. Και η απόφαση, στηρίζεται στο γράμμα του νόμου και μόνο.
Το μόνο που μπορούμε εμείς, είναι να ελπίζουμε για τα στοιχεία. Να ελπίζουμε στην επάρκεια του κατηγορητηρίου. Και να δούμε επιτέλους αυτό το μόρφωμα, αυτό το καρκίνωμα της πολιτικής ζωής του τόπου, που ήλθε στις ζωές μας αναδυόμενο μέσα στις σκοτεινότερες ημέρες της σύγχρονης ιστορίας μας, εκφράζοντας το απόλυτο έρεβος της ανθρωπότητας, να τελειώσει οριστικά.
Σε κάθε περίπτωση, αυτές είναι στιγμές, που όλοι επιβάλλεται να είμαστε ενωμένοι. Στον δύσβατο αγώνα της δικαιοσύνης, όλοι μας πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα.
Ψυχραιμία, σύνεση, ενότητα.
