ΝΕΑ - Σελίδα 958

Την υλοποίηση μίας ακόμη σημαντικής κοινωνικής δράσης, στόχος της οποίας είναι να καλύψει το κενό που υπάρχει στην ενημέρωση σχετικά με την κακοποίηση των γυναικών, ανέλαβε η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία (ΕΙΕ), η οποία με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, στις 25 Νοεμβρίου, θα ξεκινήσει εκστρατεία ενημέρωσης με τίτλο «Η γνώση είναι ασπίδα».

Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Στην Ελλάδα του τρίτου μνημονίου, εν έτει 2015, ορισμένα ταμπού φυλάσσονται από τους φρουρούς του τραμπουκισμού. Η άποψη ποινικοποιείται, οι αναγνώσεις της ιστορίας απαγορεύονται. Ψηλά στη λίστα αυτών των ταμπού είναι το Πολυτεχνείο. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για αυτό έξω απ τα δόντια και με στοιχεία. 

Του Νίκου Υποφάντη. Έρχεται και πάλι η επικοινωνιακή ευχέρεια και η δεινότητα του πρωθυπουργού Τσίπρα στο προσκήνιο, όσο πλησιάζουμε προς τις ευρωεκλογές και τις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές. Λίγο πολύ, όσοι από εμάς μπορούμε να ξεχωρίσουμε τις λεπτές έννοιες με μεγάλη όμως σημασία στα όσα διαδραματίζονται στον δημόσιο πολιτικό λόγο, από τους εκφραστές τους, από τους βασικούς παίχτες της πολιτικής επικοινωνίας που πρέπει να πείσουν το εκλογικό σώμα, διαβλέπουμε το ποιος κερδίζει στα σημεία.

Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Σαν σήμερα το 1887 στο Λονδίνο, Άγγλοι αναρχοκομμουνιστές και Ιρλανδοί εθνικιστές αντιμετώπισαν την βρετανική αστυνομία και τον βρετανικό στρατό σε μία αιματοβαμμένη διαδήλωση που έμεινε στην ιστορία ως Bloody Sunday – η πρώτη από τις τέσσερις «ματωμένες Κυριακές» της ιρλανδικής ιστορίας, με τελευταία εκείνη του 1972, που ενέπνευσε και το ομώνυμο τραγούδι των U2. 

Του Στέλιου Ιατρού Κυκλοφορεί στα σόσιαλ μίντια ένας σχετικά γνωστός τύπος με φαιδρά παράταιρο όνομα—και φαντάζομαι κι άλλοι/άλλες σαν και δαύτονε—που...

Του Νίκου Υποφάντη. Είτε δεν έχει λογική ο εγκλωβισμός του αρχιεπίσκοπου από τον Τσίπρα, είτε έχει συμφωνήσει σε όλα ο Δεσπότης ώστε να καταργήσει την παρέμβαση του κλήρου σε μέρος της κοινωνίας που ακόμα εμπιστεύεται τα λόγια των κοινωνικών φιλοσόφων, των ιερέων.

Ο Αλβανός πρωθυπουργός χαρακτήρισε πρόσφατα τον εκτελεσθέντα από τις ειδικές δυνάμεις της αλβανικής αστυνομίας, Κωνσταντίνο Κατσίφα, "τρελό". Ποιος μιλάει, όμως; Αξίζει να ρίξει κανείς μια ματιά σε μια ψυχιατρική καρτέλα από το μακρινό 1982, που ανήκει στον ασθενή Ράμα Έντβιν, γιο υψηλόβαθμου στελέχους της κομμουνιστικής δικτατορίας της γειτονικής χώρας. 

Του Νίκου Υποφάντη. Είναι έτοιμος για τον τρίτο γύρο. Όπως είναι έτοιμοι και οι άνθρωποι της ομάδας του. Απίστευτη ρητορική μίσους, εχθροί όποιοι δεν ασπάζονται την πολιτική τους, απειλές κατά των αντιπάλων του, παρεμβάσεις στην δικαιοσύνη, απαξίωση των επιχειρήσεων, καταρράκωση και οικονομική αφαίμαξη της μεσαίας τάξης, καμία ελπίδα για το μέλλον. Απλά...έτοιμος.

 Της Ελένης Κριτσιδήμα. Λοιπόν, όχι! Το δημοψήφισμα – τις περισσότερες φορές- δεν αποτελεί έκφραση της δημοκρατίας αλλά εργαλείο επιβολής και δημαγωγίας από λαϊκιστές, κατσαπλιάδες που συγχρόνως είναι και κυβερνώντες.

“Εκρηκτική”, διαβάζω, η τελευταία εμφάνιση της Νοτοπούλου. Και κλικάρω. Και τί να δω. Ένα κανονικό κορίτσι, ένα καθημερινό, γεματούτσικο κορίτσι, που θα μπορούσε να δουλεύει ταμείο στο σουπερμάρκετ ή τηλεφωνήτρια σε εταιρία (αν δεν επέλεγε να ζήσει τη ζωή του αριστερού βύσματος), ντυμένο απολύτως κανονικά.

Της Ελένης Κριτσιδήμα. Μηνύματα χαραγμένα σε τοίχους κελιών. Σημειώματα γραμμένα σε κουτιά τσιγάρων. Γράμματα κρυμμένα μέσα σε παλτά και σκούφους, με την ελπίδα να φτάσουν στους παραλήπτες. Χαρτιά νοτισμένα μελάνι κι αίμα... σώθηκαν, διαφυλάχθηκαν κι έφτασαν στο "σήμερα" να μαρτυρήσουν πως οι Έλληνες αψήφησαν τον θάνατο. Δεν προσκύνησαν τον φασισμό, πρόταξαν το ήθος τους, στάθηκαν όρθιοι στο απόσπασμα. 

Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Τον συνηθίσαμε με χειροποίητα κουστούμια και γραβάτες Hermes, όμως ο Παπαντωνίου, μη γελιόμαστε, δικός τους είναι. Είναι το μέλλον των τωρινών συριζαίων, το φάντασμα των φυλακών που έρχονται για τους κλέφτες και θεομπαίχτες αγωνιστές του σοσιαλισμού. 

Του Νίκου Υποφάντη. Είναι πραγματικά σπάνιο αυτό το οποίο συμβαίνει στη χώρα. Την στιγμή που η κοινωνία βρίσκεται κυριολεκτικά στην "ντάγκλα" της, λες και τα ναρκωτικά τα οποία έχει πάρει είναι τόσο ισχυρά που την έχουν ρίξει μόνιμα στον καναπέ έτοιμη να αποδεχθεί ότι τις δείχνει η τηλεόραση, έτοιμη να ακούσει ότι της σερβίρει ο οποιοσδήποτε κυβερνητικός παπαγάλος, έτοιμη να ξανακούσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και ότι δε θα κοπούν μισθοί, συντάξεις, ότι δεν θα επιβληθούν φόροι, ότι η ζωή όλων έξω θα κυλήσει πολύ καλύτερα από ότι θα κυλούσε εάν βγαίναμε στις αγορές και από τον σκόπελο των μνημονίων το 2014, έρχονται οι εκβιαστές να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο.

Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Μετά τις επιπλοκές στα Σκόπια, αλλά και την αποκάλυψη της συνεννόησης των αρχηγών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, να παραπέμψουν τελικά την επικύρωσή της στην επόμενη βουλή, η συμφωνία των Πρεσπών φαίνεται πως οδεύει προς απόσυρση. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που ο Νίκος Κοτζιάς αποφάσισε να κατευθυνθεί από μόνος του προς την πόρτα της εξόδου.

Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Με προεδρικό διάταγμα του 2016, οι απόφοιτοι των σχολών της αστυνομίας δεν μπορούν πια να τοποθετηθούν στα ΜΑΤ - ούτε στο Μεταγωγών. Ο ΣΥΡΙΖΑ σκόπευε με τον τρόπο αυτό να ελέγξει απόλυτα αυτές τις διευθύνσεις της ΕΛΑΣ - κάθε μια νευραλγική για το δικό της λόγο.

Ο Τσε Γκεβάρα θεωρούσε το Γκουαναχακαμπίμπες απαραίτητο. Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης αυτό, το πρώτο από το πολλά που ακολούθησαν, το οποίο και δημιουργήθηκε το 1960, ο επαναστάτης των εκατομμυρίων ποπ απεικονίσεων πίστευε ότι πολύ καλώς στέλνονται για να εκτελέσουν καταναγκαστική εργασία, να βιαστούν, να πεθάνουν, τόσο οι ομοφυλόφιλοι, όσο και κάθε λογής αντεπαναστάτες, όπως κληρικοί, μάρτυρες του Ιεχωβά και άλλοι. "Η δουλειά σε κάνει άντρα" ήταν το μότο του θανάτου.

Του Νίκου Υποφάντη. Είναι ένα τεράστιο ερώτημα, για το καθεστώς, χωρίς εισαγωγικά, που επιχειρεί να κυβερνήσει τον τόπο. Ήρθε στην εξουσία για δυο βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι ο Έλληνας που δεν έφαγε, βαρέθηκε να πληρώνει τα λάθη των άλλων που έφαγαν και αυτός που έφαγε ήθελε να συνεχίσει να τρώει. O δεύτερος λόγος η «βολικότητα» και η ανοχή που έχουν οι δυο σχηματισμοί προς τους δανειστές - «συμμάχους», καθώς και τα λεφτά τους θα πάρουν από τους δυσβάσταχτους φόρους και τα διεθνή θέματα, όπως το Μακεδονικό θα «επιλύσουν».

Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Κυκλοφορεί μεταξύ των συριζαίων τελευταία μια έντονη φημολογία, πως έρχονται συλλήψεις για την υπόθεση NOVARTIS. Μάλιστα, την προηγούμενη εβδομάδα το πράγμα έγινε ακόμα πιο συγκεκριμένο. Μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο, λένε, θα έχουν μπει τα πρώτα «βραχιόλια», με πρώτο στόχο τον Άδωνι. Κατόπιν θα ακολουθήσουν αρκετοί ακόμα και έτσι το ζήτημα θα γιγαντωθεί και θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον ως τις κάλπες, που θα στηθούν, κατά το σχέδιο, τον Οκτώβριο του 2019. To «follow the money», ισχυρίζονται, έχει αποδώσει καρπούς και στα χέρια τους έχουν συνομιλίες που καίνε τα «δέκα παλικάρια» της Novartis. Οραματίζονται, μάλιστα, ένα τηλεοπτικό υπερθέαμα με μεταγωγές τύπου Χρυσής Αυγής και τις «κασέτες» από τα ενοχοποιητικά τηλεφωνήματα να παίζουν στα κανάλια. Όσον αφορά στην προέλευση του υλικού, αναγνωρίζεται η συμβολή των ΗΠΑ και του Τελ-Αβίβ. Η νομιμότητα του δεν απασχολεί. Κάπως έτσι ο Αλέξης θα πάρει τις επόμενες εκλογές, καταλήγει το σενάριο. Δεν είναι κάτι καινούριο, όμως διαρκώς κλιμακώνεται. Σε περίπτωση, συνεπώς, που προκύψει ότι υπάρχουν νέα στοιχεία και αυτά παρουσιαστούν, γεννάται το ερώτημα, κατά πόσο η Ελληνική Δικαιοσύνη δρα ανεξάρτητη και απομονωμένη από κυβερνητική επιρροή και συνεννόηση. Εφόσον τελικά οτιδήποτε «σκάσει», εδώ θα έχουμε προαναγγελμένη περίπτωση κατάλυσης της αρχής ζ) του πολιτεύματος κατά το άρθρο 134α του Ποινικού Κώδικα, δηλαδή αυτής της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης. Μεγαλύτερο σκάνδαλο από αυτό δεν υπάρχει. Το μόνο που απομένει μετά το "ενορχηστρώνουμε τις εκλογές σε συνεργασία με εισαγγελείς και δικαστικούς" είναι η Βενεζουέλα.

Φυσικά, είναι θεμιτό να εκφράσει ο καθένας την άποψή του για το αν του αρέσει ή όχι το νέο λογότυπο της Νέας Δημοκρατίας. Από τη διατύπωση της γνώμης όμως μέχρι την απαίτηση να είχε ερωτηθει, μέσω δημοσκοπήσεως ή την άσκηση οξείας κριτικής... υπάρχει ένα αγεφύρωτο χάσμα.

Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Το μοτίβο είναι πια γνωστό. Το είδαμε στο ελληνικό δημοψήφισμα, το είδαμε στο BREXIT, αλλά και στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, το παρατηρούμε επίσης κατά κάποιον τρόπο στην ενδυνάμωση του εθνικισμού στη Δύση.