Ότι καλύτερο διαθέτει αυτός ο τόπος τις τελευταίες δεκαετίες όσον αφορά την εκπαίδευση και την επιστημονική κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού, φεύγει από την Ελλάδα. Έρευνα της ΙCAP το 2017, ανέφερε πως τη περίοδο: 2008 – 2016, περίπου μισό εκατομμύριο Έλληνες μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Στην ίδια έρευνα κυριότεροι λόγοι μετανάστευσης παρουσιάστηκαν οι : αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό, η διαφθορά και η μειωμένη αξιοκρατία στην Ελλάδα.
Ωστόσο πέρα από αυτό το φαινόμενο, κρύβεται μια μεγαλύτερη απειλή. Αυτοί που παραμένουν εδώ, δείχνουν σημάδια μιζέριας, απελπισίας κι έχουν σταματήσει σε ένα μεγάλο βαθμό να πιστεύουν στις όποιες δυνάμεις της. Είναι κατανοητό πως δύσκολα μπορείς να κινητοποιήσεις τους ανέργους, τους κακοπληρωμένους μισθωτούς, τους συνταξιούχους που δεν έχουν τη δυνατότητα να δώσουν χαρτζιλίκι στα εγγόνια τους. Είναι κατανοητό πως αυτές οι κοινωνικές ομάδες «κλείνουν» τα αυτιά τους όταν για παράδειγμα τους λένε για μεταρρυθμίσεις, καθώς έχουν συνδέσει κάθε τέτοια έννοια με περαιτέρω περικοπή μισθών / συντάξεων και κοινωνικών παροχών.
Από την άλλη υπάρχει ένα μέρος της κοινωνίας κρατά ψηλά τη σημαία της διαφθοράς, της μειωμένης αξιοκρατίας, ενδιαφέρεται μόνο για τη καλοβόλεψη της και υπερασπίζεται τη μετριότητα. Τα παραδείγματα είναι πολλά, υπουργοί που θεωρούν την αριστεία «ρετσινιά», διορισμοί όχι με βάση τις ικανότητες και δεξιότητες κάποιου, αλλά με βάση το «μέσο». Πίσω από αυτά τα παραδείγματα έχει χτιστεί μια νοοτροπία του μετρίου, μια νοοτροπία που στοχεύει στο να εξοντώσει αυτούς που ξεχωρίζουν με τις πράξεις και την απόδοση τους: στη δουλειά, στο πανεπιστήμιο και σε οποιαδήποτε άλλο θεσμό. Φυσικά και υπάρχουν σε αυτό το τόπο, αυτοί που μάχονται στον εργασιακό τους χώρο και όπου αλλού κατά της μετριότητας, και πιστεύουν στο level-up της Ελλάδος, που πιστεύουν πως η Ελλάδα αξίζει κάτι καλύτερο.
Φοβάμαι όμως πως αυτό δεν είναι αρκετό, χωρίς τη δημιουργία προϋποθέσεων ώστε να επιστρέψουν πολλοί από αυτούς που μετανάστευσαν από την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, χωρίς την αλλαγή νοοτροπίας πολλών από εμάς, χωρίς τη πάταξη του μετρίου και άλλων βλαβερών φαινομένων στη κοινωνία, χωρίς μια εμπνευσμένη και εργατική ηγεσία, χωρίς τη δημιουργία νέου πλούτου και ενός περιβάλλοντος που αγκαλιάζει την επιχειρηματικότητα, η «βάρκα» δεν μπορεί να πάει μακριά…
Ως πολίτες πρέπει να αποφασίσουμε ποια πορεία θα ακολουθήσουμε: Θα βρούμε τις λύσεις και θα διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο (αρκεί να δουλέψουμε προς αυτή τη κατεύθυνση) ; ή θα παραμείνουμε μίζεροι και επαίτες;
