Έχοντας σπουδάσει Ιστορία, κάπως κρυφοχαμογελάω όταν ακούω να λένε πως ζούμε ιστορικές στιγμές, αφού όλες οι στιγμές είναι ιστορικές, συμβάλλοντας δηλαδή ισότιμα στην εξέλιξη της ιστορίας, πάνω-κάτω. Νομίζω, όμως, παρασυρμένος ίσως κι απ’ τον χείμαρρο των ειδήσεων που μας έρχονται απ’ τις ΗΠΑ, πως μια όψη της καθημερινότητας που καθιστά ιστορικότερες από άλλες τις ιστορικές αυτές στιγμές του παρόντος είναι ακριβώς το πλήθος των ειδήσεων που συναλυσιδώνονται, με κρίκους να προστίθενται προτού καλά καλά προλάβουμε να χωνέψουμε τί μόλις διαβάσαμε.
Νωρίτερα τη βδομάδα που μας πέρασε, το περιοδικό The Atlantic δημοσίευσε ένα εξαίρετο άρθρο με τον τίτλο «Ο Τραμπ νόμιζε πως οι κανόνες δεν τον αφορούν—και τώρα πληρώνει το τίμημα» [δική μου η νεοελληνική απόδοση] πραγματευόμενο το πώς η περιφρόνηση του Τραμπ για νόμους, κανονισμούς, και πολιτικά ειωθότα που κανονικά θ’ απέτρεπαν την εφαρμογή συμπεριφορών νεποτισμού και κάθε φύσης ευνοιοκρατίας έχει αρχίσει ήδη να του γυρίζει μπούμεραγκ.
Κατόπιν ήρθαν στο φως οι εξελίξεις που αφορούσαν τις σκοτεινές περιπέτειες του προεδρικού γαμπρού και συμβούλου-επί-πάντων+επίδοξου-λύτη-του-Μεσανατολικού Τζάρεντ Κούσνερ (Jared Kushner) σε τοπία πιθανής διαφθοράς και διαπλοκής με διεθνείς επιχειρηματικούς παράγοντες, ενώ ακόμα ο ίδιος δεν είχε συνέλθει απ’ την πρόσφατη υποβάθμιση της διαβάθμισης ασφαλείας του εντός του Λευκού Οίκου (διαβάστε εδώ κι εδώ, ενδεικτικά πάντοτε).
Λίγες ώρες μετά το άρθρο στο The Atlantic, οι The New York Times αποκάλυψαν πως ο όμιλος της οικογένειας Κούσνερ έλαβε $184 εκατομμύρια ως δάνειο από ’ναν δισεκατομμυριούχο του κόσμου των private equity επενδύσεων, ο οποίος είχε συναντηθεί με παράγοντες του Λευκού Οίκου ενδιαφερόμενος για ευκαιρίες στο χώρο των επενδύσεων υποδομών. Μάλιστα, ο αυτός επενδυτής είχε κάμποσες συναντήσεις με τον ίδιο τον Τζάρεντ στη Δυτική Πτέρυγα. Συνάμα, ο όμιλος Κούσνερ κι ένας συνέταιρός του έλαβαν ως δάνειο $325 εκατομμύρια από τη Citigroup. Το άθροισμα των δανείων ύψους $509 εκατομμυρίων γύρισε πολλά κεφάλια στις ΗΠΑ, τα οποία πλέον εξακολούθησαν να περιστρέφονται όπως της μικρούλας δαιμονισμένης Ρέγκαν (Regan) στον Εξορκιστή (The Exorcist, 1973), όταν κυκλοφόρησε η είδηση πως το FBI ερευνά καί τις μπίζνες της Ιβάνκα, συζύγου του Τζάρεντ (διαβάστε εδώ).
Λίγες ώρες αργότερα, το Associated Press μετέδωσε πως έναν μήνα αφότου ο ίδιος δισεκατομμυριούχος δάνεισε στους Κούσνερ τα λιγοστά λεφτάκια του, η Επιτροπή Ασφαλειών και Συναλλάγματος (Securities and Exchange Commission, SEC) έπαυσε πολύ βολικά για τους Κούσνερ μιαν έρευνά της επί της δανείστριας επιχείρησης. Χμμ…
Οι ώρες περνούσαν, κι οι ειδήσεις δεν έλεγαν να βγαίνουν η μία μετά την άλλη: το Think Progress αποκάλυψε στη συνέχεια πως όταν ο Τραμπ είχε προ μηνών άρει την ισχύ κανονισμών ασφάλειας λειτουργίας αγωγών πετρελαίου, αυτή η ενέργειά του είχε ωφελήσει τελικώς τα επιχειρηματικά συμφέροντα του προρρηθέντος δισεκατομμυριούχου δανειστή των Κούσνερ, και η ύποπτη υπόθεση άρχισε ν’ αναδίδει την δυσάρεστη και χαρακτηριστική οσμή της διαπλοκής.
Επειδή όλα τα όμορφα, αγγελικώς πλασμένα πράγματα συμβαίνουν Παρασκευές στην Ουάσιγκτον, χθες το ρεπορτάζ του The Intercept φανέρωσε πως οι real estate επιχειρήσεις των Κούσνερ—συγκεκριμένα ο ίδιος ο πάλαι ποτέ καταδικασθείς κακουργηματίας πατέρας του, Τσαρλς (Charles Kushner), σε συνάντησή του με τον Καταριανό Υπ. Οικονομικών Αλί Σαρίφ Αλ Εμάντι (Ali Sharif Al Emadi) τον Απρίλιο του 2017—επεδίωκαν απευθείας δανεισμό απ’ τον μονάρχη του Κάταρ με επίκεντρο την χρηματοδότηση του hallmark ακινήτου των Κούσνερ στην 666 Fifth Avenue (σας τ’ ορκίζομαι, αυτή ειν’ η διεύθυνσή του), βδομάδες μόλις προτού επιβληθούν κυρώσεις στο Κάταρ. Η αποτυχία των διαπραγματεύσεων μεταξύ Κούσνερ και Εμάντι επεστέφη εντελώς τυχαία έναν μήνα αργότερα με την υποστήριξη που παρείχαν οι ΗΠΑ κι ο ίδιος ο Τζάρεντ Κούσνερ, με την ιδιότητά του ως εντεταλμένου συμβούλου του Λευκού Οίκου για τη Μέση Ανατολή (“WtF?” Θα ρωτήσετε, αλλά αυτός ειν’ όντως ένας απ’ τους πάμπολλους τομείς του ευρύτατου χαρτοφυλακίου του νεαρού «στοιχειωμένου Κεν της Μπάρμπι», κατά Stephen Colbert) στους ανταγωνιστές γείτονες του κρατιδίου για την επιβολή κυρώσεων αποκλεισμού του τελευταίου. Όταν μάλιστα ο Υπ. Εξ. Ρεξ Τίλερσον (Rex Tillerson) επιχείρησε να διαπραγματευθεί έναν τερματισμό των κυρώσεων και την αποκατάσταση μιας κάποιας ομαλότητας, ο Τζάρεντ υπονόμευσε την πρωτοβουλία του Υπουργού.
Χθες το βράδυ, ενώ εμείς τα πίναμε στα μπαρ, το NBC αποκάλυψε για την ίδια υπόθεση πως οι αξιωματούχοι του Κάταρ ήσαν τόσο δυσαρεστημένοι απ’ την πολιτεία του Τζάρεντ και της οικογένειάς του, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν την πρόσβασή τους στην Δυτική Πτέρυγα για να εκμαιεύουν κατ’ εξακολούθηση ευνοϊκή μεταχείριση στις διεθνείς τους επιχειρηματικές δραστηριότητες, ειδάλλως επιφέρουν κυρώσεις, ωστ’ εξέτασαν το ενδεχόμενο να εκθέσουν την υπόθεση στον Ειδικό Ανακριτή Ρόμπερτ Μάλερ (Robert Mueller III), που διεξάγει την έρευνα για την ενδεχόμενη ρωσοΤραμπική συμπαιγνία εις βάρος της ακεραιότητας των Εκλογών του 2016. Όπως μετέδωσε το NBC, πλέον οι πρωτοβουλίες του Τζάρεντ που συγχέουν τα όρια πολιτικής και επιχειρηματικότητας έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον του Μάλερ (διαβάστε εδώ παλαιότερο σχόλιό μου). Κοντά σ’ αυτά, η ομάδα του Μάλερ ανακρίνει μάρτυρες με γνώση επίσημων συναντήσεων του Κούσνερ με αξιωματούχους του Κάταρ, της Τουρκίας, της Ρωσίας, της Κίνας, και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για να διαπιστώσει εάν ο Κούσνερ έχει χρησιμοποιήσει την κυβερνητική του ιδιότητα ώστε να προωθεί τις θέσεις του επιχειρηματικού του ομίλου και να εξασφαλίζει δάνεια.
Νωρίτερα αυτήν τη βδομάδα, η The Washington Post δημοσίευσε καίριο άρθρο της που ανέφερε ότι «αξιωματούχοι σε τουλάχιστον τέσσερις χώρες έχουν κατ’ ιδίαν συζητήσει τρόπους χειραγώγησης του Κούσνερ αξιοποιώντας προς δικό τους όφελος τους περίπλοκους διακανονισμούς στις επιχερήσεις του, τις χρηματοδοτικές του δυσχέρειες,και την απειρία του στην εξωτερική πολιτική» (διαβάστε ενδεικτικά εδώ κι εδώ). Αυτές οι τέσσερις χώρες ήσαν τα Εμιράτα, η Κίνα, το Ισραήλ, και το Μεξικό (έκπληξη! Αυτό το τείχος, βρε παιδιά, πώς να πηγαίνει άραγε; Χτίζεται, χτίζεται;)
Όλ’ αυτά βέβαια συνιστούν τμήμα ενός ευρύτερου χάους εντός του Λευκού Οίκου, όπως επαρκέστατα εξηγεί το Vox και κοντά του αναλύει το CNN, μετά την αποχώρηση της Χόουπ Χικς (Hope Hicks), της νεαρής κόρης-που-πραγματικά-θα-προτιμούσε-ο-Τραμπ-να-είχε-αντί-της-Τίφανυ κι εξ απορρήτων γητεύτριας του Προέδρου, ένα χάος που τροφοδοτείται από την αντιπαλότητα μεταξύ του Τραμπ με τον διαρκώς-εξευτελιζόμενο-απ’τον-ίδιο-μέσω-Twitter Υπουργό Δικαιοσύνης του, Τζεφ Σέσσιονς (Jeff Sessions), και με τον κάθιδρο προσωπάρχη του, Τζον Κέλυ (John Kelly), που ερίζει με τον Τζάρεντ, που τον απεχθάνεται ο Σύμβουλος Ασφαλείας Χ. Ρ. ΜακΜάστερ (H.R. McMaster), ο οποίος μάλλον θα δει την πόρτα της εξόδου μέσα στον μήνα (διαβάστε εδώ) με πρόταση του Κέλυ και του έτερου στρατηγού ε.α. «Λυσσασμένου Σκύλου» Μάτις (James Norman “Mad Dog” Mattis). Αυτό το χάος, δημιούργημα του ίδιου του Τραμπ, όπως παρατηρούν οι The New York Times, ήδη έρχεται μ’ ένα τίμημα, καί για τη χώρα καί για την οικογένεια, αφού κι ο ίδιος ο Ντόναλντ φαίνεται να προτιμά να βρει τρόπο ο Κέλυ να τον απαλλάξει απ’ το ζεύγος Τζάρεντ-Ιβάνκα, καθώς εξομολογείται ιδιωτικώς πως κακώς τους τοποθέτησε εξαρχής στο Οβάλ Γραφείο στο πλευρό του, κι ανησυχεί πως οι ποικίλες νομικές τους περιπέτειες θα εξακολουθήσουν να τον φέρνουν σε δύσκολη θέση.
Πώς άραγε θα εξελιχθούν τα πράγματα για τον νεαρό Τζάρεντ; Ήδη η υποβάθμιση της διαβάθμισής ασφαλείας του καθιστά την πρόσβασή του σ’ ευαίσθητες πληροφορίες δυσχερέστερη από κείνην του καλλιγράφου του Λευκού Οίκου (διαβάστε εδώ), κι έτσι ο ευρύτατος ρόλος του με τις ακαθόριστες αρμοδιότητες γίνεται προβληματικός ή και περιττός πλέον—εκτός βέβαια εάν εξακολουθήσει να πληροφορείται όλα τ’ απόρρητα στην συζυγική κλίνη που μοιράζεται με την Ιβάνκα, ή απλούστερα ακολουθώντας το Twitter του πεθερού του.
Εάν ο Τζάρεντ τελικώς παραπεμφθεί σε δίκη από τους ανακριτές του Μάλερ, όπως σχολιαστές θεωρούν πιθανό (αντιθ. πρβλ. ανάλυση εδώ), το σκάνδαλο θα ρουφήξει στη δίνη του την οικογένεια μαζί με την αυτοκρατορία: ένα απ’ τα προβλήματα του να κυβερνάς μιαν υπερδύναμη στηριζόμενος στην οικογένεια, όταν τα μέλη της δεν αξίζουν τις τιμές και τ’ αξιώματα που τους επιδαψίλευσε ο αυτοεικαζόμενος ως αυτοκράτωρ.
Οι Φλάβιοι του α΄ αιώνα μ.Χ. ήσαν μια βραχύβια δυναστεία που ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο της Ρώμης όταν πλέον είχαν σβήσει τα παλαιότερα, ρωμαϊκά, αριστοκρατικά γένη μέσα από εμφυλίους πολέμους, αναστατώσεις, ίντριγκες, κι άλλες τριβές κι αστοχίες χειρισμών, κι έτσι ο θρόνος πέρασε από τους ευγενείς Ιουλιοκλαυδίους στους νεόπλουτους Φλαβίους. Κάτι μου θυμίζει αυτό, ελαφρά βέβαια.
