Είναι φανερό ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν έχει επιλέξει τον δρόμο της κλιμάκωσης στις σχέσεις του όχι μόνο με την Ελλάδα αλλά και με δυνάμεις όχι μόνο υπολογίσιμες όπως οι ΗΠΑ αλλά και μέχρι πρότινος ευνοϊκά διακείμενες στα τερτίπια της Άγκυρας.
Στο πεδίο των Ελληνο-Τουρκικών σχέσεων η έμφαση της Κυβέρνησης στην δημιουργία συνθηκών ηρεμίας και αποτροπής των εντάσεων με τους γείτονες μας στο Αιγαίο φαίνεται ότι δεν αντιμετωπίζεται με τον ίδιο ζήλο από την Κυβέρνηση της Τουρκίας. Η στοχοπροσήλωση της πλέον είναι σαφής : Η ένταξη των ‘γκρίζων ζωνών ‘ του Αιγαίου στο πεδίο της αντιπαράθεσης , χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το που μπορεί να οδηγήσει η κλιμάκωση αυτή της έντασης στο Αιγαίο.
Επιπροσθέτως, η αύξηση της έντασης στο Αιγαίο από τον Ερντογάν δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αυτόνομη δράση της Άγκυρας αλλά ευρισκόμενη σε πλήρη συνάρτηση με τις τελευταίες εξελίξεις στην Κυπριακή ΑΟΖ . Οι εκτιμήσεις ειδικών για εξαιρετικής ποιότητας φυσικό αέριο φαίνεται ότι έχει οδηγήσει την Άγκυρα στο να ακολουθήσει λογικές κοινού ταραξία και νταή παρεμποδίζοντας τις έρευνες που πραγματοποιούνται, από εταιρείες ορόσημα στο πεδίο του εμπορίου πετρελαιοειδών, στην περιοχή της Κυπριακής ΑΟΖ.
Ένα άλλο ζήτημα που συναρτάται με την ένταση στο Αιγαίο είναι και η στρατιωτική επιχείρηση των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων με την ονομασία ‘Κλάδος Ελαίας’ εναντίον των Κούρδων της Συρίας . Η έκβαση της επιχείρησης αποτελεί ήττα στρατηγικού σχεδιασμού για τους επιτελείς των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η εικόνα με τα φέρετρα των Τούρκων στρατιωτών αποτελεί μια εικόνα που θίγει στο μαλακό υπογάστριο του νέο-οθωμανικού πατριωτισμού του Τούρκου Προέδρου. Και η εικόνα αυτή πρέπει άμεσα να αντικατασταθεί με μια εικόνα πυγμής και αποφασιστικότητας, επιλέγοντας την ‘εύκολη’ λύση της παροχέτευσης της έντασης στο Αιγαίο.
Ένα πρόσθετο στοιχείο που δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει από την εξίσωση της έντασης στην περιοχή είναι η απουσία ενός σημαντικού διεθνούς παράγοντα, στην συγκεκριμένη περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, που θα λειτουργήσει ως ο βασικός μηχανισμός αποτροπής των προκλητικών ενεργειών της Άγκυρας. Η χτεσινή αντίδραση του State Department μπορεί να αξιολογηθεί ως το επιστέγασμα της ρητορικής των ίσων αποστάσεων. Με τον ίδιο τρόπο αξιολογείται και η αντίδραση της Κομισιόν που εστίασε στην χρηματοδότηση του Ελληνικού πλοίου από τους Ευρωπαίους φορολογουμένους.
Μπορεί η περιγραφείσα εικόνα να μην εμπνέει εκ πρώτης ανάγνωσης αισιοδοξία για την έκβαση της κρίσης με την γειτονική μας χώρας αλλά αν προσπαθήσει κάποιος να ανιχνεύσει την μεγάλη εικόνα της περιοχής θα εξαγάγει εύκολα το συμπέρασμα ότι ο μεγάλος νταής της περιοχής μας είναι την ίδια στιγμή και ο μεγάλος ασθενής.
Με μέτωπα που ξεκινούν από έναν αποδεκατισμένο κρατικό και στρατιωτικό μηχανισμό , μέχρι τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Συρία που αποτελούν ήττα του σχεδιασμού της Άγκυρας αλλά και τις παγωμένες σχέσεις με σημαντικούς διαμορφωτές των γεωπολιτικών συμμαχιών όπως οι ΗΠΑ αλλά και η Ρωσία είναι φανερό ότι η Άγκυρα δεν αποτελεί τον πρωταγωνιστή που θα μπορεί να δημιουργήσει θετικές εξελίξεις για την περιοχή αλλά και για την ίδια της την αυθυπαρξία. Αυτό που απαιτείται από την Ελληνική πλευρά είναι ο εθνικός σχεδιασμός, η συγκεκριμένη στόχευση και κυρίως η σταθερή γραμμή ότι δεν δημιουργούμε αλλά και δεν ανεχόμαστε τετελεσμένα στο Αιγαίο ή σε άλλες περιοχές ειδικού ενδιαφέροντος για τους γείτονες.
