Γράφει ο Χρήστος Μυτιλινιός.
Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως. Το σύμβολο του Χριστιανισμού. Ένα παγκόσμιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτές τις ημέρες μετατρέπεται ξανά σε τζαμί, από τον άνθρωπο που θέλησε να μην έχει περαιτέρω παρτίδες με τη Δύση, αλλά να αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το Χαλιφάτο, γινόμενος ο ίδιος Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη.
Μέσα σε όλες τις αντιδράσεις, χλιαρές ή έντονες, υπήρχαν και οι αντιδράσεις που έκαναν εντύπωση. Αρνητική. Φυσικά μιλάμε για τη στάση του Κρεμλίνου. Για τους γνώστες, δεν μας έκανε καμία απολύτως εντύπωση το γεγονός ότι η Τουρκία υποστηρίζεται πλήρως από την Ρωσία. Όχι γιατί είναι σύμμαχοι, ούτε γιατί τους συνδέει η θρησκεία. Τους συνδέουν όμως δύο πάθη. Ο Ισλαμισμός και ο… Πανσλαβισμός.
Για τη Ρωσία, ο Πανσλαβισμός είναι πολύ πιο ψηλά στην συνείδηση και τη νοοτροπία από τον Χριστιανισμό. Ακόμα και η Συμφωνία των Πρεσπών είναι κατά κάποιον τρόπο ευνοϊκή για τον Πανσλαβισμό, εφόσον τα «Μακεδονικά» που σύμφωνα με τη Συμφωνία μιλούν οι Σκοπιανοί, θα μπορούσαν σε δεύτερη φάση να θεωρηθούν «Σλάβικα». Γιατί; Γιατί η καταγωγή των Σκοπιανών είναι Βούλγαροι, οι Βούλγαροι είναι Σλάβοι, τα «Μακεδονικά» πλέον είναι η γλώσσα των Σκοπιανών, συνεπώς και τα «Μακεδονικά» είναι Σλαβική διάλεκτος, ονειρώδες για τις αλυτρωτικές τάσεις του Πανσλαβισμού των Ρώσων. Η μεγάλη Μακεδονία που οραματίζονται στα Σκόπια, περιλαμβάνει τη Μακεδονία να θυμηθούμε, τα Σκόπια και τη Βουλγαρία.
Όπως λοιπόν ο Σουλτάνος θέλει να γίνει χαλίφης και κυρίαρχος όλου του Ισλάμ, έτσι κι ο «Τσάρος» επιθυμεί να γίνει ο νέος «Βυζαντινός» αυτοκράτορας, κυρίαρχος του Οικουμενικού Χριστιανισμού. Και οι λέξεις στην προηγούμενη πρόταση, είναι πολύ συγκεκριμένα επιλεγμένες.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι ο βασικός στόχος της νέας «Βυζαντινής» Αυτοκρατορίας. Το ζήτημα τώρα είναι… η έδρα!
Μα θα πει κάποιος, αυτό έχει λυθεί. Η Μόσχα. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια οπτική.
Όμως, υπάρχει άλλη μία Αγία Σοφία, πέρα από την Κωνσταντινούπολη. Πρόκειται για την Αγία Σοφία Κιέβου, κοιτίδα του Ρωσικού Χριστιανισμού. Ουκρανία δηλαδή.
Μήπως λοιπόν ο στόχος για την τρίτη Ρώμη, δεν είναι η Μόσχα, αλλά το Κίεβο; Μήπως αυτό που θέλει να κάνει ο Ερντογάν στις 24 Ιουλίου στην Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, θέλει να το κάνει και ο Πούτιν στην Αγία Σοφία Κιέβου; Μήπως τελικά ο καταλυτικός παράγοντας για να προχωρήσει στη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, είναι ο ίδιος ο Πούτιν;
Τελικά ο ρόλος των Πατριαρχών υπήρξε διαχρονικός και συγκεκριμένος; Αν ναι, τι λάθη έγιναν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και φτάσαμε στο «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»; Πώς κατάφερε ένα Πατριαρχείο που καθορίζει ακόμη και τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής να καταλήγει τόσο αποδυναμωμένο;
